روش كاشت هسته هلو (Peach)

در فصل زمستان هسته‌ي هلو را در روزنامه بپيچيد تا خشك شود. سپس بعد از گذر از آخرين يخ بندان، آن را در جايي آفتابي بكاريد. بعد از كاشت، از خشك شدن كامل هسته ها اجتناب كنيد ...

براي پرورش درخت هلو، مي توانيد  بذر يا هسته اش را بكاريد. اگرچه هلوهايي كه از طريق كاشت هسته حاصل مي شوند، به احتمال زياد چندان شباهتي به هلوي اصلي نخواهندداشت.دليل آن هم اين است كه بسياري از درختان ميوه، داراي پايه هاي پيوندي متفاوت با خصوصيات خود هستند و هسته كاشته شده، درنهايت گرايش به درخت اصلي پيدامي كند. بنابراين ناچاريد كه هسته هاي گوناگون هلو را امتحان كنيد و البته همه ي آن ها جوانه نمي زنند. با اين حال با چند بار آزمايش و كمي هم چاشني شانس، موفق به پرورش درخت هلو از طريق كاشت هسته آن خواهيدشد.

دستورالعمل

منطقه را خوب وارسي كنيد تا مطمئن شويد كه براي كاشت بذرهاي هلو مناسب است. براي كاشت هلو، منطقه‌ي آب و هوايي مناسب يك اصل است اگر هلو و هسته‌اش بومي منطقه‌ي كاشت باشد، شانس سازگاري‌اش با منطقه افزايش مي‌يابد.

هسته‌ها را يكجا جمع كنيد. نمونه‌هايي از هلوي درخت دوستان و آشنايان يا فروشگاه‌هاي محلي تهيه كنيد. اگر در اين بين، يك هلوي خوشمزه‌ي خاص پيدا كرديد، هسته‌اش را براي كاشت نگه‌داريد. هسته‌ها را در يك پاكت نايلوني گذاشته و آن را در يخچال قرار دهيد.

هسته‌ها را در پاييز، در زميني عاري از چمن و علف‌هاي هرز، بكاريد. آن‌ها را رديفي و در چاله‌هايي به عمق 10سانتي متر  قرار دهيد. رديف كاشت را علامت‌گذاري كنيد. به محل كود گياهي بيفزاييد. در بهار منتظر جوانه زدن بذرها باشيد و البته اگر زمين خشك شد، آبياري را فراموش نكنيد.

نكته ها و هشدارها

اگر پوسته‌ي هلو را قبل از كاشت بشكنيد شانس جوانه زني آن را افزايش داده‌ايد. اما خيلي مواظب باشيد كه در حين شكستن به بذر آن آسيبي وارد نشود؛ اگر بذر آسيبي ببيند، جوانه نمي زند. آچار شلاقي وسيله‌ي مناسبي براي شكستن پوسته‌ي هسته، بدون آسيب به بذر است.

دستورالعمل اجرايي عمليات احداث خرما 

مقدمه

خرما يكي از مقدس ترين و قديمي ترين درختان ميوه شناخته شده بـــراي انسان است پيدايش درختان خرما در جهان از دوران دوم زمين شناسي آغاز شده  اين گياه از نواحي جنوب غربي آسيا و بين النهرين منشاء گرفته و كشت آن در مناطق گرمســـير جهان رونق دارد ساختار مقاوم فيزيولوژيكـي اين گياه در برابر شوري، گرما و خشكـــــي محيط باعث سازگاري آن با مناطق ياد شده مي گردد.

كشورهاي توليدكننده محصول خرما در جهان:

     تعداد كشورهاي توليدكننده خرما در جهان در حدود 33 كشور است كه در اين ميان ايران به لحاظ توليد بعد از كشور مصر مقام دوم جهان و از نظر سطح زير كشت نيز در مقام اول جهان قرار دارد.

وضعيت توليد و سطح زيركشت و عملكرد ارقام مختلف خرما در ايران:

بر اساس  آخرين آمار رسمي (1387) اعلام شده توسط  دفتر آمار و فن آوري اطلاعات سطح زيركشت و توليد و عملكرد خرماي كشور به شرح ذيل مي باشد:

توليد :

ميزان خرماي توليد شده كشور در اين سال 1006406 تن ميباشد

سطح زيركشت:

     سطح زيركشت غيربارور وبارورنخيلات به ترتيب در حدود  39554  هكتار  و 204875هكتارگزارش شده است

عملكرد:

    ميانگين عملكرد خرما در كشور  نيز به ميزان 4912كيلوگرم در هكتار است

مناطق كشت نخيلات در ايران:

     استانهاي خوزستان، بوشهر، فارس، كرمان، هرمزگان و سيستان وبلوچستان مناطق عمده كاشت و توليد محصول خرما مي باشند. ساير استانها شامل استانهاي يزد، اصفهان، كرمانشاه، خراسان جنوبي، ايلام، سمنان وكهكيلويه و بويراحمد سطح كمتري از نخيلات را تشكيل مي دهند.

صادرات :

    طبق آمار سال 1388 به ميزان 87000 تن  وبه ارزش 9/88 ميليون دلار ميباشد.

ارقام :

عمده ارقام خرما شامل ارقام تر(مضافتي،خاصويي،خنيزي،برحي،كبكاب)وارقام خشك ونيمه خشك (پيارم،زاهدي،توري،مجول،ديري،شهابي)

1- مرحله كاشت:

1-1 پاجوش:

در گذشته هاي دور، درخت خرما را با كاشتن هسته زياد مي­كردند ولي چون اين درخت دو پايه است قبل از گل دادن، نر و ماده درخت مشخص نمي­شد، به اين ترتيب هزينه زيادي براي باغدار داشت و تعدادي درخت نر بدون استفاده روي دست او    مي­ماند. در حاليكه براي هرصد درخت ماده 4 درخت نر كافي است[1] . به تدريج كاشت بذركنار گذاشته شد و به جاي آن كاشت پاجوش رواج يافت، و به اين ترتيب به تعداد دلخواه پاجوش نر را ازدرخت نر و پاجوش ماده را ازدرخت ماده انتخاب مي­كنند. پاجوش حاصل­رويش جوانه­اي است كه در روي ساقه يا ريشه به وجود مي­آيد. به طور معمول پاجوش­هاي ريشه را براي كاشت انتخاب مي­كنند. پاجوش­ها بعد از 3 سالگي براي كاشتن انتخاب مي­شوند. براي جداكردن پاجوش از درخت، خاك اطراف آن را كنار  مي­زنند، بعد با چند ضربه يك ديلم آهني لبه تيز، آن را از درخت مادر جدا مي­كنند.

2-1 كشت بافت:

مي­توان قسمتي از بافت گياهي جوان درخت خرما يا پاجوش آن را در محيط كشت مصنوعي در آزمايشگاه مجهز و استريل و با استفاده از مواد محرك پرورش داد. هم چنين ازدياد بافت گياهي ياد شده در لوله­هاي آزمايش امكان­پذير است. اين نهال­ها پس از انتقال به گلدان نياز به يك سال مراقبت دارد پس از رشد نهال تا ارتفاع حدود 40 سانتي­متر گلدان را عوض مي­كنند. اين نهال به 3 سال مراقبت در منطقه و در شرايط محيطي نيمه بسته نياز دارد، پس از آن براي كاشتن آماده مي­شود. اين گونه نهال­ها از بعضي جهات از جمله آلوده نبودن به ويروس نسبت به پاجوش رقم مشابه مزيت دارد و ديگر اينكه درختان حاصل از كشت بافت يك رقم از خرما، از نظر ژنتيكي كاملاً مشابه هستند، همچنين تمام خصوصيات آن­ها از جمله ويژگي­هاي ميوه تشكيل شده نيز شبيه به يكديگر است، اين امر به ويژه براي صادرات بسيارمناسب است.

3-1آماده سازي زمين:

مدتي پيش از كاشتن نهال(پاجوش) زمين را شخم مي­زنند، رديف­هاي كاشت را روي زمين با خط­كشي معين مي­كنند. سپس چاله­هايي به گودي يك تا 5/1 متر حفر مي­كنند. برخي از نخل­كاران با كود حيواني و خاك نيمي از چاله را پر مي­كنند.

4-1 كاشت:

پاجوش را داخل چاله  مي­گذارند و اطراف آن را با خاك مي­پوشانند، به گونه­اي­كه فاصله ريشه­ها از سطح خاك كمتر از 15 سانتي­متر و بيشتر از 50 سانتي­متر نباشد. بعد از كاشتن پاجوش، اطراف آن را با برگ خرما مي­پوشانند تا مانع صدمه ديدن آن از تابش شديد آفتاب يا آسيب توسط حيوانات بشوند. فاصله درختان از يكديگر معمولاً 8 تا 10 متر است و بستگي به اين دارد كه بخواهند بين درختان، گياه يا درختي ديگر بكارند يا نه. اگر زير درختان خرما درختان ديگري مثل مركبات غرس شود لازم است فاصله­هاي زيادتري منظور شود.

2 مرحله داشت:

1-2  آبياري:

نخلستان­ها را به روش­هاي گوناگون آبياري مي­كنند. در خوزستان و در منطقه خرمشهر و آبادان با استفاده از جذر و مد دريا، آبياري به روش جوي و پشته­اي انجام مي­شود. به اين ترتيب كه درخت خرما را كنار جوي مي­كارند و هنگام مد رودخانه اروند، آب به نهرهايي[2] كه به رودخانه وصل است وارد مي­شود، سپس آب نهرها به داخل نخلستان­ها مي­رود. در هنگام جذر و فروكش سطح آب رودخانه، آب نخلستان­ها به رودخانه باز مي­گردد و به اين ترتيب نخلستان­ها آبياري مي­شوند. در منطقه شادگان خوزستان با انشعاب از رودخانه جراحي به وسيله نهرهايي كه طول برخي از آنها به 20 كيلومتر نيز مي­رسد، نخلستان­ها را به شكل جوي و پشته­اي و كرتي آبياري مي­كنند. نهرهاي اصلي به نهرهايي فرعي منشعب مي­شوند. در بعضي مناطق يا نخل را داخل كرت مي­كارند و آنرا به صورت غرقابي آبياري مي­كنند و يا به شكل جوي و پشته­اي. در برخي نواحي كم آب مانند بلوچستان خرما را روي مرز كرت­هاي بزرگ كاشته­اند و داخل كرت گندم يا برنج مي­كارند. با آبياري اين زراعت­ها درختان­خرماهم آبياري مي­شوند. درمنطقه برازجان اطراف­نخلستان­ها ديواره­هاي خاكي بزرگي ايجاد مي­كنندو در زمان پرآبي رودخانه­ها (زمستان) كرت­ها را از آب پر مي­كنند و درتابستان و فصل كم­آبي3 تا 4 بار آبياري مي­كنند. درميناب وحاجي­آباد بندرعباس درطول تابستان درخت خرمارا 2 تا 3 بارآبياري مي­كنند. اكنون چند سالي است كه آبياري قطره­اي نيز به شيوه­هاي پيشين آبياري افزوده شده است.

2-2 كودپاشي:

1-2-2 كودحيواني: آن دسته از بهره­برداران كه دامدار هستند و كود حيواني دارند هردو سال يك بار مقدار 10 تا 15 كيلوگرم كودحيواني پاي هر درخت خرما مي­ريزند و آن را با بيل زيرخاك مي­كنند. زمان كوددادن پاييز و پس از برداشت خرما تا اسفند ماه(زمان گرده افشاني) است. نخلداراني كه زير درختان خرما محصول ديگري مي­كارند حتماً به زمين كود مي­دهند.

2-2-2كودشيميايي: تا چند سال پيش استفاده از كودشيميايي براي درخت خرما معمول نبوده است. اكنون برخي از كشاورزان به ويژه آنهايي كه زير درختان خود را به زراعت­هاي ديگري مانند كشت باقلا، غلات(گندم،برنج) اختصاص مي­دهند، از كود شيميايي استفاده مي­كنند. ميزان مصرف كود شيميايي فسفات 100 تا 150 كيلوگرم در هكتار در فصل زمستان همراه با شخم است، كود اوره نيز به صورت سرك در بهار به مقدار 150 كيلوگرم در هكتار مصرف مي­شود.

3-2 گرده افشاني:

گرده افشاني خرما يكي از حساس­ترين كارهاي نخلداري است. عمل گرده­افشاني در نخل به دليل اثرات دانه­گرده بر روي كيفيت ميوه بسيار مهم و حساس است و به همين دليل با دخالت انسان انجام مي­شود.

براي انجام تلقيح، چند خوشه چه از گل­ نر مورد نظر را كه با گل ماده همزماني داشته باشد مي­برند و داخل خوشه ماده مي­گذارند و دور آن را مي­بندند. براي هر 100 درخت ماده 5 تا 10 درخت نر منظور مي­كنند. زمان گرده­افشاني با توجه به درجه حرارت و نوع خرما متفاوت است و از اسفند ماه تا اوايل ارديبهشت ماه نوسان دارد.

برخي كشورها كه داراي نخلستان­هاي بزرگ هستند و كشت آنها براساس اصول درختكاري و با رعايت فاصله انجام شده است، گرده افشاني به صورت خشك و با استفاده از دستگاه­هاي مكانيكي انجام   مي­شود.

نكات كليدي در مورد گرده افشاني خرما:

1.       گرده افشاني در ساعت 10 صبح لغايت 3 بعداظهر انجام شود.

2.       در صورتي كه بارندگي 3-2 روز بعد از گرده افشاني به وقوع پيوست گرده افشاني تكرار گردد.

3.       در روش مكانيكي گرده افشاني بايد حداقل دوبار و به فاصله 3-2 روز انجام شود.

4.       گرده افشاني مكانيكي به دليل مزاياي متعدد بر گرده افشاني سنتي ار جحيت دارد. بنابر اين توصيه مي شود از اين روش استفاده گردد.

5.       در نقاطي كه درجه حرارت در هنگام گرده افشاني پايين است از كيسه هاي كاغذ كرافت روي گل آذين هاي گرده افشاني شده استفاده شود و 10-8 روز بعد برداشته شوند.

6.       تنك اول ميوه خرما را مي توان با حذف يك سوم طول خوشه در ارقام با خوشك هاي بلند در هنگام گرده افشاني انجام داد.

7.       در گرده افشاني سنتي حتماً از كارگران ماهر استفاده شود.

8.       در گرده افشاني به روش مكانيكي استفاده از گرده خشك تازه (گرده خشك سالجاري) بر گرده خشك سال گذشته ار جحيت كامل دارد.

9.       شكاف خوردن گريبانه ماده علامت رسيدن آن و آمادگي جهت گرده افشاني است.

10.   هم زماني رسيدن گل هاي نخل خرماي نر و ماده به ويژه در هنگامي كه روش گرده افشاني سنتي مي باشد، بسيار مهم است.

11.   گرده افشاني در اكثريت ارقام 4-2 روز بعد از پس از باز شدن اسپات انجام شود.

12.   استفاده از گرده خشك در مواردي نظير سطح كاشت زياد و وجود ارقام مختلف با تاريخ گل دهي متفاوت ضروري است.

13.   بهترين روش نگهداري گرده خشك قراردادن آن درون ظروف سر بسته بدون هوا در مجاور كلريد كلسيم و درون يخچال با درجه حرارت 5-4 درجه سانتي گراد است.

14.   مناسب ترين نسبت اختلاط دانه گرده با آرد سبوس گندم و يا پودر تالك ميزان 20% دانه گرده و 80% مواد همراه است.

15.   ميزان گرده مصرفي براي هر خوشه يك گرم از مخلوط دانه گرده و مواد همراه با تركيب 20% دانه گرده و 80% مواد همراه است. به عبارت ديگر ميزان مصرف دانه گرده حدود 2/0گرم به ازاء هر خوشه است. ولي در روش سنتي ميزان گرده مصرفي حداقل يك گرم است.

16.   استفاده از دانه گرده خشك تازه مؤثرتر است.

17.   اختلاط دانه گرده سال قبل با دانه گرده سال جاري در مواردي كه ناچار به استفاده از دانه گرده سال قبل هستيم توصيه مي گردد.

4-2-2 نحوه نگهداري خوشه­هاي خرما:

پس از تشكيل ميوه خرما براي جلوگيري از شكستن خوشه­هايي كه وزنشان زياد است آنها را از برگ­هاي بالايي خوشه رد كرده به برگ­هاي پايين خوشه تكيه       مي­دهند.

برخي از نخل­داران براي نگهداري خرما از گزند حشرات و پرندگان خوشه­هاي خرما را داخل كيسه گوني يا سبدهاي بافته شده از برگ خرما جا مي­دهند. 

پوشش خوشه هاي خرما:

مهم ترين اهداف پوشش خوشه هاي خرما عبارتند از

1-       بهبود خواص كمي و كيفي ميوه ها.

2-       جلوگيري از خسارت پرندگان، زنبورها و آفات زيان آور به ميوه خرما.

3-       جلوگيري از خسارت باران و بادهاي گرم و سوزان.

4-       جلوگيري از آلودگي خوشه ها به گرد و غبار و كاهش بازار پسندي ميوه خرما.

5-       جلوگيري از آفتاب سوختگي و حفظ بهبود كيفيت و رنگ ميوه.

بهترين زمان جهت نصب پوشش ها روي خوشه هاي خرما در مرحله تبديل ميوه خرما به خارك (هنگام تغيير رنگ) مي باشد. بسته به اين كه هدف اصلي از به كار بردن پوشش خرما چه باشد و با در نظر گرفتن شرايط آب و هوايي (رطوبت، درجه حرارت) و نوع رقم خرما و موارد مصرف آن (خارك، رطب، خرماي رسيده)، هزينه تهيه پوشش و غيره، نوع پوشش مورد استفاده متفاوت خواهد بود. مهم ترين پوشش هاي مورد استفاده نخل كاران عبارتند از:

1.       پوشش حصيري ساخته شده از برگ هاي خرما كه اين نوع پوشش در استان سيستان و بلوچستان استفاده ميگردد.

2.       پوشش توري پارچه اي كه در اغلب نقاط استفاده مي شود.

3.       پوشش توري نايلوني.

4.       پوشش توري سيمي.

5.       پوشش كاغذ كرافت.

6.       پوشش پلاستيكي.

7.       پوشش گوني كنفي يا گوني پلاستيكي

2-2-5 شخم:  

در برخي مناطق بين درختان خرما درختان ديگري مانند مركبات مي­­كارند. دربعضي از مناطق بين درختان خرما، به ويژه زماني كه به صورت كرتي كاشته مي­شود، زراعت­هايي مانند سبزي، گوجه­فرنگي، باميه، يونجه، برنج و باقلا مي­كارند[3]  در اين صورت هر ساله زمين نخلستان را شخم­ مي­زنند در صورتي كه بين درختان خرما محصولي كاشته نشود، در فصل تابستان براي جلوگيري از تبخير آب و براي تهويه هوا و نيز از بين بردن علف­هاي هرز، زمين نخلستان را با بيل يا تركتور شخم مي­زنند.

3-2-6 هرس نخل خرما :

معمولاً پنج نوع هرس در نخل خرما متداول است:

1-هرس برگ 2-هرس دمبرگ 3-هرس خار 4-هرس دم خوشه ها پس از برداشت 5-حذف تنه جوش و پاجوش.

هرس برگ :

اهداف هرس برگ در نخل خرما

-         حذف برگهاي خشكيده و آويزان به درخت به منظور سهولت عمليات داشت و برداشت و بهبود تهويه در نخلستان.

-         حذف برگهاي آلوده به آفات و بيماري ها (برگ هاي آلوده به انواع شپشك ها و برگ هاي آلوده به انواع لكه برگي ها).

-         رعايت نسبت برگ به خوشه و توليد محصول با كميت و كيفيت مناسب.

-         سهولت در انجام عمليات گرده افشاني.

-         سهولت در انجام عمليات خم كردن خوشه ها به سمت پايين و آرايش و تنظيم خوشه ها روي نخل خرما.

-         ايجاد تعادل بين اندام هاي رويشي و زايشي گياه.

-         جلوگيري از پوسيدگي تدريجي تنه نخل.

زمان هرس برگ :

-         هرس پس از برداشت محصول: در اين مرحله برگ هاي خشكيده و برگ هاي آلوده به آفات و بيماري هاي نخل حذف مي شوند.

-         در زمان گرده افشاني: اين كار به منظور سهولت در گرده افشاني انجام مي شود.

-         در زمان تنظيم و آرايش خوشه ها (8-6 هفته پس از گرده افشاني): اين نوع هرس به منظور رعايت نسبت مناسب بين برگ و خوشه و ايجاد فضاي مناسب زير خوشه ها جهت آرايش خوشه ها و همچنين سهولت درعمليات پوشش خوشه ها و برداشت آنها صورت مي گيرد.

هرس دمبرگ (تكريب) :

در نخلستان هاي تجاري حذف برگ ها در دو مرحله صورت مي گيرد. در مرحله اول كه بخش اعظم برگ ها در آن حذف مي گردند شامل بريدن بخش كاملاً خشك و پلاسيده برگ ها مي شود (هرس). در اين مرحله به فاصله تقريبي 40-30 سانتي متر از محل اتصال برگ به تنه اقدام به بريدن برگ ها مي شود و حذف انتهاي دمبرگ ها (كرب ها) در مرحله دوم صورت مي پذيرد.

در مرحله دوم هرس (تكريب) كه معمولاً هر 3-2 سال يكبار انجام         مي شود بخش باقيمانده از دمبرگ ها در فصل مناسب آن كه معمولاً در فصل پاييز و پس از اولين بارندگي است بريده شده و حذف مي گردد. بارش باران باعث نرم شدن بافت هاي دمبرگ ها شده و عمل برش را تسهيل مي نمايد.

فوايد تكريب :

-         حذف كرب ها عملاً باعث حذف محل تجمع آفات و بيماري ها مي گردد. زيرا بسياري از حشرات و كنه هاي زيان آور لابلاي الياف دمبرگ ها زندگي مي گذرانند.

-         جلوگيري از حمله موريانه به تنه.

-         جلوگيري از پوسيده شدن تنه نخل.

-         سهولت صعود از نخل جهت انجام عمليات به باغي از قبيل گرده افشاني، تكريب، هرس، تنك كردن، برداشت و ....

-         كاهش ميزان تجمع رطوبت در اطراف تنه.

-         زيبا سازي تنه نخل به ويژه در نخل هايي كه كاربرد زينتي دارند.

روش هاي تكريب :

-         عمليات حذف انتهاي دمبرگ ها در مناطق مختلف خرما خيز كشور به روش هاي متفاوتي انجام مي شود. رايج ترين روش هاي تكريب، روش هاي دستي است كه با استفاده از عكفه، اره و يا تبر انجام مي شود.

-         تكريب با تبر نياز به مهارت و دقت فراوان و هم چنين قدرت كافي جهت ضربه زدن دارد.

-         خطر آسيب رساني به تنه ها و فيبرهاي سيستم آوندي در اين روش بسيار زياد است و از اين جهت دقت فراواني بايد مبذول گردد.

-         لبه تبر به طور مداوم نيازمند تيز كردن مي باشد و عمل تيز كردن آن مشكل تر از اره و عكفه است.

هرس خار :

معمولاً در همه ارقام خرما در قسمت قاعده دمبرگ و در دو طرف آن تعدادي خار وجود دارد. تعداد اين خارها در ارقام مختلف متفاوت و بين  60-10 عدد متغير است. از آنجايي كه صعود از درخت خرما جهت انجام كارهايي نظير گرده افشاني، تنك خوشه، تنظيم و آرايش خوشه ها و برداشت محصول امري اجتناب ناپذير است، وجود اين خارها عامل مزاحم محسوب شده و در صورت عدم حذف اين خارها از 25-20 برگ پايين تاج درخت امكان آسيب رسيدن به فرد صعود كننده زياد است و در خيلي از موارد بدون حذف اين خارها انجام موارد ذكر شده غير عملي خواهد بود. لذا لازم است قبل از گرده افشاني يا در هنگام گرده افشاني نسبت به حذف اين خارها اقدام گردد. نخل كاران جهت حذف اين خارها از وسيله اي به نام خارزن دستي استفاده مي كنند. در هنگام استفاده از اين وسيله، جهت حركت آن از سمت قسمت ته دمبرگ به سمت نوك دمبرگ تا محلي كه خار وجود دارد مي باشد. اخيراً در مؤسسه تحقيقات خرما و ميوه هاي گرمسيري دستگاه خارزني خرما طراحي و ساخته شده است كه جهت هرس نخل هاي جوان و كم ارتفاع مناسب به نظر مي رسد.

هرس دم خوشه پس از برداشت :

بعد از اتمام عمليات برداشت در نخلستان در اولين فرصت بايد اقدام به حذف دم خوشه هاي باقي مانده روي نخل خرما نمود. اين كار هم بايد در ارقام ماده و هم در ارقام نر صورت گيرد. زيرا كه در خيلي از موارد اين دم خوشه ها مي توانند عامل بقا و انتشار بيماري هاي قارچي در نخلستان باشند. اين مسئله بويژه در مناطقي مثل خوزستان كه بيماري خامج يا پوسيدگي گل آذرين خرما مسئله ساز است اهميت زيادي دارد.

حذف پاجوش و تنه جوش :

معمولاً در سنين جواني نخل (تا 20 سال اول پس از كاشت) تعدادي پاجوش (معمولاً 15-6 عدد) پاي هر درخت توليد مي شود. در حال حاضر متداولترين روش تكثير نخل خرما استفاده از پاجوش است. ضمن اين كه فروش پاجوش يكي از منابع درآمد نخل كاران مي باشد. اما نكته مهم اين است كه نگهداري تعداد زيادي پاجوش روي درخت و براي مدت طولاني علاوه بر ايجاد مشكلات مرحله داشت محصول باعث ضعف درخت و كاهش عملكرد آن مي گردد.

طبق بررسي هاي بعمل آمده حداكثر 5-4 پاجوش پاي هر درخت بايد نگهداري و بقيه حذف شوند. بنابراين لازم است هر سال تعدادي از پاجوش ها از درخت جدا شوند. ضمناً در مواردي كه روي تنه هاي نخل ساقه جوش وجود داشته باشد بايد نسبت به حذف آنها اقدام گردد.

5- تنك ميوه خرما :

به طور كلي دلايل اصلي تنك كردن ميوه خرما عبارتند از :

-         افزايش مرغوبيت و بازار پسندي محصول.

-         افزايش اندازه ميوه.

-         جلوگيري از سال آوري و تنظيم ميوه دهي مناسب ساليانه.

-         كاهش ريزش محصول.

-         كاهش پديده ترشيدگي ميوه به ويژه در مناطق مرطوب، با افزايش امكان تهويه بيشتر درون خوشه ها.

-         كاهش فشردگي ميوه ها در  خوشه و در نتيجه كاهش ميزان ساييدگي و بد شكلي آنها.

-         افزايش سرعت رسيدگي ميوه ها و بهبود رنگ گيري آنها.

-         كاهش خسارت عارضه پژمردگي و خشكيدگي خوشه خرما.

روش هاي تنك كردن خرما :

1.    كاهش تعداد خوشه ها

2.    تنك كردن خوشه ها

3.   تنك كردن با استفاده از مواد شيميايي

1.كاهش تعداد خوشه ها :

روش ستني و متداول تنك كردن در مناطق خرما خيز دنياي جديد و قديم، قطع كامل تعدادي از خوشه ها است. اين روش بر اساس نسبت برگ به خوشه انجام مي شود.

مناسبترين نسبت برگ به خوشه براي اكثريت ارقام خرما 10 برگ به يك خوشه مي باشد. در كاهش تعداد خوشه ها رعايت دو نكته ضروري است:

1. حذف خوشه هاي ضعيف و تلقيح نشده.
2. رعايت تعادل خوشه ها روي درخت.

در شرايط ايران معمولاً نخل كاران، تمام خوشه هاي ظاهر شده در دو سال اول را به منظور تقويت درخت حذف مي كنند و در سال سوم تعداد محدودي خوشه (3-2) خوشه نگهداري مي كنند و به تدريج با افزايش سن درختان تعداد خوشه ها افزايش مي يابد تا اينكه نهايتاً روي هر درخت 12-10 خوشه نگهداري  مي كنند..

 مديريت مبارزه با آفات وبيماريهاي مهم خرما:

زنجرك خرما يكي از آفات زيان آور مناطق خرما خيز كشور مي باشد. حشرات بال دار و پوره هاي آن بوسيله خرطوم خود شيره برگ ها و مواد سبزينه را مكيده و فضولات شيرين و چسبناكي از خود در بالا و زير برگ ترشح مي كنند و در نتيجه ميوه هاي خرما ريخته و آنچه مي ماند نامرغوب و لاغر و غير قابل مصرف مي شود. بر اثر حمله آفت تمام اعضاي فوقاني درخت چسبناك مي گردند و به همين مناسبت اين آفت را در جنوب كشور شيره يا عسلك خرما مي گويند.

خروج پوره هاي نسل تابستانه زنجرك از اوسط تيرماه تا اواسط شهريور ماه ادامه مي يابد. نشو و نماي پوره هاي نسل تابستانه زنجرك از اواسط تير ماه با باز شدن تخم ها آغاز و تا اواخر مهر ماه به طول مي انجامد. زنجرك هاي بالغ نسل دوم يا تابستانه پس از جفتگيري تخم ريزي مي نمايند. تخم گذاري زنجرك هاي ماده از شهريور ماه تا اواخر مهر ماه ادامه پيدا مي كند.

اين تخم ها نسل زمستانه را توليد خواهد كرد و فصل زمستان را به حال تخم در داخل برگ ها باقي مي مانند. در اواخر اسفند پوره هاي زمستانه ظاهر مي شوند. به طور كلي در مناطق خرما خيز كشور دوره كامل نشو و نماي زنجرك از بدو تخم گذاري الي مرگ آن در نسل زمستانه حدود 270-255 روز و در نسل تابستانه حدود 118-105 روز طول مي كشد.

عكس : چگونه خودمان يك درخت ليمو پرورش دهيم ؟

پرورش گل و گياه, پرورش توت فرنگي, آموزش پرورش توت فرنگي در گلدان, آموزش كاشت توت فرنگي, كاشت توت فرنگي, كاشت توت فرنگي در گلدان, نحوه كاشت توت فرنگي, زمان كاشت توت فرنگي, گياهان آپارتماني

پرورش توت فرنگي كار ساده ايست و هر كسي مي تواند آن را پرورش دهد و قيمتي گزاف براي خريد آن پرداخت نكند. شما در دو فصل بهار و پاييز مي توانيد توت فرنگي بكاريد. توت‌فرنگي با روشي موسوم به رانر زياد مي‌شود. يعني بوته‌هاي جــديد را كه ريشه‌دار باشند در محل مورد نظرتان مي‌كاريد. در نتيجه امكان بيمار بودن بوته‌ها زياد است. دقت كنيد كه بوته بيمار را نخريد. لكه برگي، سفيدك پودري، پوسيدگي سياه ريشه جزو مهمترين بيماري‌هاي توت‌فرنگي است كه نشانه‌هاي بارزي هم دارند. مثلا لكه‌هاي روي برگ و سفيدك‌هاي روي ساقه و برگ.

بهتر است در هر گلدان تنها يك بوته بكاريد مگر اينكه از گلدان‌هاي مستطيلي شكل دراز استفاده كنيد كه بتوانيد بين هر دو بوته ۴۰ سانتي‌متر فاصله بگذاريد. هر جايي كه گرما و خورشيد مناسب داشته باشد، براي قرار دادن گلدان توت‌فرنگي شما خوب است. توت‌فرنگي‌ها به دنبال مكاني مناسب و معتدل براي زندگي سه تا چهار ساله خودشان هستند. پس آن را از آنها دريغ نكنيد. توت‌فرنگي‌ها دوست ندارند تابستان‌هاي بسيار گرم و خشك را تحمل كنند.درجه حرارت مناسب براي پرورش توت‌فرنگي بين ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتيگراد است. البته توت‌فرنگي سرما را هم تحمل مي‌كند و در برابر آن نيمه مقاوم است. در زمستان اگر روي بوته‌هاي توت‌فرنگي‌تان را بپوشانيد تا دماي ۱۸- درجه سانتيگراد را تحمل مي‌كنند.

براي كود گلدانتان بهتر است از تركيبي از كودهاي كمپوست مخصوص باغ، برگ يا زباله‌هاي سبز بازيافت شده استفاده كنيد و تا  عمق ۱۵ سانتي‌متري خاك گلدانتان (از بالا) را با آن بپوشانيد. بوته‌ها به خوبي درون خاك جاي دهيد و مطمئن شويد كه جوانه برگ‌ها همتراز با خاك است.

معمولا پرورش توت‌فرنگي، به ويژه وقتي جنس بوته‌هاي آن مرغوب باشد، بسيار آسان است. در ابتدا تنها كافي است علف‌هاي هرز را از خاك خارج كنيد، اما وقتي ميوه‌ها شروع كردند به در آمدن، حواستان به حشرات و آفت‌ها هم باشد.مهمترين نكته در پرورش توت‌فرنگي اين است كه خاك گلدان آن را مرطوب نگه داريد. البته بايد حواستان هم باشد كه به طور ناگهاني حجم زيادي از آب را پاي گلدان نريزيد.اگر گلدانتان را روي بالكن قار مي‌دهيد، وقتي ميوه‌ها در آمدند، پيش از اينكه رنگي به خود بگيرند، روي آنها را با پلاستيك بپوشانيد. اين كار آنها را از گزند پرنده‌ها در امان نگه مي‌دارد.

هر وقت توت‌فرنگي‌تان دورتادورش قرمز شد، يك روز به آن وقت بدهيد و آن وقت آن را بچينيد. اين فرصت يك روزه آنها را شيرين‌تر، آبدارتر و خوش عطرتر مي‌كند. وقتي زمان باردهي بوته‌ها تمام شد، باز هم حواستان بايد به بوته باشد. شاخه‌هاي زائد را بزنيد و تنها برگ‌هاي كوچك را باقي بگذاريد. از لخت شدن بوته‌تان نترسيد. برگ‌ها دوباره رشد خواهند كرد. خاك گلدان را تقويت كنيد. براي تقويت خاك مي‌توانيد از همين برگ‌هاي خود بوته كه جدا كرده‌ايد يا كودهاي كمپوستي استفاده كنيد.

 در قرن چهاردهم در فرانسه توت فرنگيهاي وحشي از جنگل به زمين زراعتي منتقل شد و از آن به عنوان يك گياه اهلي استفاده گرديد. در جنگلهاي شمال ايران توت فرنگي وحشي بطور فراوان يافت مي‌شود. به نظر مي‌رسد كه اولين رقم اصلاح شده در زمان صدارت اتابك اعظم از فرانسه به ايران آمد و به نام اتابكي خوانده شد.

مشخصات گياه شناسي

توت فرنگي از جنس فراگاريا (Fragaria) و تيره رزاسه (Resaceae) بوده كه امروزه از گونه‌هاي شيلنسيس (Chilensis) و ويرجينيا (Virginia) استفاده زراعي مي‌گردد. عموما گياهاني علفي با ساقه‌هاي رونده يا استولون هستند. برگها مشتمل بر سه برگچه خشن و كرك‌دار به رنگ سبز تيره بوده كه در برخي از ارقام شفاف مي‌باشند. ساختمان گل شامل 5 گلبرگ سفيد كه در قسمت تحتاني خود به يك زائده كوچك متصل است، كاسه گل شامل 5 كاسبرگ سبز رنگ بوده كه در قسمت تحتاني تقريبا به يكديگر جوش خورده مي‌باشند. تعداد كاسبرگها در برخي از ارقام زراعتي ممكن است بيش از 5 عدد باشد. پرچمها به تعداد 20 عدد يا كمي بيشتر يا كمتر است.
مادگي به تعداد زياد و به صورت مارپيچي بر روي نهنج قرار گرفته است و در مجموع و همراه با نهنج فرم نسبتا كشيده‌اي را تشكيل مي‌دهد. مادگي از فندقه‌هاي جدا از يكديگر كه هر كدام داراي تخمدان با شكل راست و كوتاه مي‌باشد تشكيل شده است. در هر تخمدان يك تخمك وجود دارد و در واقع بذر به تعداد فندقه‌ها توليد مي‌شود. گل در واقع دو جنسه و پس از تلقيح گلبرگها ريزش كرده و نهنج به تدريج رشد و گوشتي شكل مي‌گيرد و ميوه به مرور زمان آبدار شده و از حالت اسيدي به قندي تبديل مي‌شود. اگر لقاح ناقص باشد تعداد فندقه‌ها محدود و چه بسا تقارن ميوه حفظ نمي‌شود.

ارقام توت فرنگي

ارقام توت فرنگي به گروه ارقام بهاره يعني بوته‌هايي كه در سال يكبار ميوه مي‌دهند و ارقام چهار فصله كه در سال بيش از يكبار ميوه مي‌دهند، تقسيم مي‌گردند. مهمترين ارقام بهاره عبارتند از گورلا ، آليسو ، تيوگو ، رد گانتلت ، اسيتا ، كاتس كيل ، فرسنا. ارقام چهار فصله بسيار قوي‌الرشد و خزنده بوده و از اواخر ارديبهشت تا اواخر تابستان و گاهي اوايل پاييز ميوه مي‌دهند. ميوه‌ها ريز و به تعداد زيادتري در هر بوته توليد مي‌شوند. ارقام چهار فصله مانند: استرا و هومي جنتو مي‌باشد.

ازدياد توت فرنگي

ازدياد جنسي 
ازدياد توت فرنگي بوسيله بذر مخصوص ارقامي است كه طبيعتا توليد ساقه رونده نمي‌كنند و يا ارقامي كه ساقه‌هاي رونده كمي دارند و همچنين جهت توليد ارقام جديد از روش ازدياد بذري استفاده مي‌شود. 
ازدياد غير جنسي 
در ازدياد غير جنسي كه تقسيم بوته خوانده مي‌شود بوته‌هايي را كه خوب رشد كرده و قوي هستند پس از خارج كردن از زمين به چند بوته كوچكتر كه هر كدام داراي مقداري ريشه مي‌باشند تقسيم كرده و سپس آنها را در محل اصلي نشاء مي‌كنند. در اين روش بايد از بوته‌هاي سالم پايه‌هاي مادري استفاده گردد. روش ازدياد از طريق ساقه‌هاي رونده بدين صورت مي‌باشند كه پس از ريشه‌دار شدن ساقه‌هاي رونده در تابستان از بوته مادري جدا و در محل سايه نشاء كرده و سپس در فصل پاييز بوته‌هاي انتخابي را به زمين اصلي انتقال مي‌دهند.

شرايط خاك و شرايط محيطي رشد توت فرنگي

توت فرنگي گياهي است كه در خاكهاي مختلف تقريبا سازگار است با اين وجود خاكهاي عميق نرم با بافت شني رسي را ترجيح مي‌دهد. بهترين PH براي توت فرنگي 5.5 تا 6.5 مي‌باشد. اگر ميزان آهك خاك از حد مجاز بيشتر باشد عارضه كلروز يا زرد شدن برگها بروز خواهد كرد. از لحاظ آب و هوا در شرايط مرطوب و شرايط نسبتا گرم محصول‌دهي مناسب خواهد داشت. در شرايط گرم و مرطوب بايد آب كافي در اختيار گياه قرار گيرد و همچنين ارقام مقاوم به گرما انتخاب گردد. در ارتفاع 400 تا 800 متري از سطح دريا مي‌تواند رشد مناسبي داشته باشد. نيمه مقاوم به سرما بدون پوشش كاه و كلش مي‌تواند تا 5- درجه سانتيگراد را تحمل نمايد ولي با پوشش ويژه تا 18- درجه سانتيگراد را متحمل است.
از نظر نياز سرمايي جزء گياهان كم نياز به سرما تقسيم بندي مي‌شود. بطوري كه در 200 تا 400 ساعت دماي كمتر از 7 درجه سانتيگراد نياز سرمايي و ناچيز آن منتفي مي گردد. سطحي بودن ريشه‌ها كه معمولا تا عمق 15 تا 20 سانتيمتري خاك توزيع مي‌گردد گياه را حساس به كم آبي مي‌كند. جهت توليد محصول بهاره بايد از ارقامي استفاده گردد كه طالب روزهاي كوتاه و نياز دمايي پائين‌تري باشند تا گل انگيزي و محصول‌دهي آنها به خوبي انجام گيرد. در ارقام 4 فصله روز كوتاهي يا روز بلندي و همچنين پائين بودن و بالا بودن درجه حرارت زياد مطرح نيست و اين گروه از توت فرنگي‌ها معمولا در شرايط مختلف به راحتي گل مي‌دهند.

پيش رس كردن توت فرنگي

توت فرنگي طبيعتا از ميوه‌هاي نوبرانه و از اولين ميوه‌هايي است كه در بهار به بازار عرضه مي‌شود. در حالت معمولي و در مناطق معتدل زمان برداشت ميوه در اواخر ارديبهشت ماه تا اوايل تير است ولي امروزه با فن آوري‌هاي خاصي مي‌توان زمان رسيدن ميوه را به جلو انداخت. به عبارت ديگر مي‌توان با استفاده از وسائل و امكانات امروزي اقدام به پيش رس كردن و توليد توت فرنگي خارج از فصل نمود و عرضه توت فرنگي را مدت طولاني‌تري ادامه داد . البته هزينه‌هاي اضافي كه براي پيش رس كردن ايجاد مي‌شود به علت قيمت بيشتري كه محصول نوبرانه دارد جبران خواهد شد.

پيش رس كردن توت فرنگي در گلخانه

مطمئن‌ترين وسيله براي پيش رس كردن استفاده از گلخانه است. مشكل استفاده از گلخانه در درجه اول هزينه سنگين احداث گلخانه و نياز به تخصص و تجربه كافي براي كشت توت فرنگي در گلخانه است. براي اين منظور مي‌توان نشاء توت فرنگي را ابتدا اواسط تيرماه تا اوايل شهريور در خزانه انتظار كشت كرد و 7 - 5 كيلوگرم در هر صد متر مربع از كودهاي كامل ازت ، فسفر و پتاس به نسبت 17 - 12 - 12 به عنوان كود پايه به زمين خزانه دارد. پس از توليد ريشه‌هاي قوي در نشا بوته‌ها شروع به ايجاد ساقه‌هاي رونده مي‌نمايند. با سرد شدن هوا بوته‌ها تحت تاثير نور و درجه حرارت پائين قرار گرفته و گل در آنها تشكيل مي‌شود. در آبان و آذر بوته‌ها را به گلخانه حمل كرده و در بستر كاشت به فاصله 30 تا 25 سانتيمتر كشت مي‌نمايند.
در گلخانه نيز مقدار 5 - 3 كيلوگرم كود كامل شيميايي در 100 متر مربع به بستر داده مي‌شود. درجه حرارت گلخانه را ابتدا روي 12 - 8 درجه سانتيگراد تنظيم كرده و با افزايش شدت نور درجه حرارت را نيز زياد مي‌كنند و به 20 - 15 درجه سانتيگراد مي‌رسانند. البته مي‌توان درجه حرارت را به 8 درجه سانتيگراد كاهش داد. بلافاصله پس از كاشت بايستي به اندازه كافي آبياري نمود. در آبياري توت فرنگي گلخانه‌اي بايد دقت شود كه زمين بطور يكنواخت مرطوب گردد. به منظور جلوگيري از خطر پوسيدگي ميوه در اثر رطوبت زياد بايد گلخانه را به موقع تهويه كرد و بوسيله حرارت خشك رطوبت زيادي را كاهش داد. براي انجام عمل گرده افشاني و تلقيح بهتر گلهاي توت فرنگي در گلخانه مي‌توان براي هر 1000 متر مربع سطح زير كشت يك كندوي زنبور عسل در گلخانه قرار داد.

همشهري آنلاين

دنبال مطلب مناسبي براي كاشت گياه توي آكواريوم مي گشتم آخه ميخوام توي آكواريوم خونه گياه بكارم كه به اين مطلب برخوردم گفتم براي شما بزارم.

انواع گياهان آكواريومي

به طور كلي گياهان آكواريومي بايد داراي خصوصياتي مانند كوچك بودن نسبي ، رشد نسبي ، زيبايي و مقاومت در برابر تغيِيرا ت داخل آكواريوم باشند .هر گياهي كه واجد اين خصوصيات باشد براي مصرف در داخل آكواريوم مناسب است .از آنجا كه وارد كردن و حمل و نقل گياهان گاهي توام با مشكلات است بايد از انواع گياهان آبزي موجود در آبگيرها بخصوص مرداب بندر انزلي و گياهاني كه احتمالا" در آبگيرهاي جنوبي كشور يافت مي شود استفاده كرد .اكثرا به علت گرمتر بودن آب آكواريوم ، در مقايسه با محيط زيست طبيعي ، اين گياهان را ممكن است نتوان بخوبي نگهداري كرد .اگر چه در حال حاضر انواع زيادي از گياهان براي نگهداري در آكواريوم ها شناخته شده اند ،اما 5 جنس از آنها از نظر مصرف بر انواع ديگر برتري يافته اند كه عبارتند از :

واليزنر Vallisneria

ساژيتار غير مجاز مي باشدittaria

كابومبا ، آناكاريس و مير يوفيلوم كه دو جنس اول آنها علف مانند و 3 جنس ديگر داراي ساقه هاي رونده بوده و برگهايي به آنها متصل مي باشند . 

هريك از اين گياهان داراي مصرفي خاص بوده ، همه آنها به آساني به دست مي آيند و تكثيرشان آسان است .بيشتر گياهاني را كه در آكواريوم فروشيها مي توان به دست آورد جزء اين جنسها مي باشند .

نحوه كاشتن و قرار دادن گياهان در داخل آكواريوم

مثل گياهان خاكي ، گياهان ريشه دار آبزي بايد در داخل موادي كه در كف آكواريوم قرار مي گيرند كاشته شوند.بهترين موادي كه مي توان براي كاشتن گياهان بكار برود مخلوطي از ماسه شسته شده با سنگريزه ها مي باشد .سنگريزه اگر با ماسه مخلوط شود تهوِيه كف آكواريوم را تسهيل مي نمايد .اگر در آكواريومي گياهان فقط در ماسه و مخصوصاً ماسه هاي ريز كاشته شوند، به علت فرو رفتن دانه هاي ريز ماسه دريكديگر فضاي خالي بين آنها كم شده و تهويه در داخل آن بخوبي انجام نمي گيرد.در اين آكواريومها مواد غذايي اضافي پس از رسوب در كف آكواريوم فاسد شده و توليد لايه اي از لجن مي كند كه خود باعث مسدود شدن روِي ماسه ها و عدم تهوِيه آنها مي شود .اگر اكسيژن از طريق آب وارد رسوبات كف آكواريوم نشود ، وجود مواد غذايي اضافي آنها باعث توليد برخي از مواد سمي ازجمله هيدروژن سولفوره شده كه خود باعث نامساعد كردن شرايط داخلي آكواريوم مي شود . 

اگر چه خاك از نظر توليد و سطح نگهداري باكتريها ارزش بيشتري از ماسه دارد، اما با وجود اين به كار بردن آن در داخل آكواريوم به هيچ وجه توصيه نمي شود ، زيرا هر قدر هم كه در به كار بردن و كنترل آن سعي شود باز هم باعث گل آلود كردن آب مي شود .در برخي از آكواريومها كه هدف فقط پرورش گياهان است ميتوان فقط از خاك كف نهرها كه بصورت گل تميز در آمده است استفاده كرد .خاك باغچه به هيچ وجه مناسب مصرف در آكواريوم نمي باشد . 

عمق ماسه كف آكواريوم

عمق ماسه كف آكواريوم بستگي كامل به نوع گياهي دارد كه در آن كاشته مي شود .در هر صورت عمق رسوبات كف بايد به اندازه اي باشد كه بتوان بخوبي گياهان ريشه دار 5 تا 6 سانتيمتر را در آن كاشت .از آنجا كه معمولا انواع گياهان درشت و ريز در داخل آكواريوم كاشته مي شوند لذا، بهتر است كه ماسه كف آكواريوم از قسمت عقب بطرف جلو داراي شيب باشد و گياهان بزرگتر در قسمت عقب و گياهان متوسط در قسمت مياني و گياهان كوچكتر در قسمت جلويي آن كاشته شوند.در چنين وضعي ممكن است عمق ماسه در قسمت مجاور ديواره عقبي آكواريوم حدود 5 تا 6 سانتيمتر و در مجاورت ديواره جلويي آن 2 تا 3 سانتيمتر باشد .ايجاد شيب عقب به جلو در كف آكواريوم داراي دو مزيت است:يكي مواد غذايِي زائد به طور دائم از قسمت عقب آكواريوم به طرف جلو آمده لذا خارج كردن آنها با يك لوله لاستيكي كاملا آسان خواهد شد . 

به منظور تسهيل بيشتر در امر تميز كردن كف آكواريوم ، مي توان شيشه اي به طول داخلي آكواريوم و عرض 2 تا 5/2 سانتيمتر را در داخل آن و به فاصله 3 سانتيمتر از ديواره جلويي جاگذاري كرده و ماسه كف را طوري ريخت كه شيب كم قسمت جلويي به آن ختم شود .در چنين وضعي در قسمت جلوِي آكواريوم شياري به عرض 3 سانتيمتر و به عمق 2 تا 5/2 سانتيمتر و به طول داخلي آكواريوم براي جمع شدن مواد زائد كف وجود خواهد داشت كه تميز كردن آن بسيار آسان بوده و سيفون كردن مواد زائد تغييري در وضعيت ماسه ها ايجاد نخواهد كرد .همين كار را مي توان با به كار بردن سنگريزه هاي كوچك و قرار دادن آنها بصورت كماني در قسمت جلويي آكواريوم انجام داد ولي قرادادن نوار شيشه اي بهتر است. 

نحوه حمل و نقل گياهان آكواريومي

حمل و نقل گياهان از كشوري به كشور ديگر معمولا با هواپيما انجام مي شود و گياهان در شرايط مرطوب از محلي به محل ديگر فرستاده مي شوند .در آكواريومهاي خانگي بايد خريدن گياهان پس از آماده كردن آكواريوم و قبل از اضافه كردن ماهي ها به آكواريوم انجام شود .گياه خريداري شده را حتما بايد در روزنامه ها و يا پارچه مرطوب به خانه برد .اگر گياهي پنجاه درصد رطوبت خود را از دست بدهد ، در صورتي كه از بين نرود ، مدتها طول خواهد كشيد تا به حالت طبيعي برگردد .اگر گياهان از آبگيرهاي داخلي گرفته شده اند بايد حمل آنها به محل مورد نظر به همان ترتيب و در روزنامه و كاغذ مرطوب انجام گيرد .در صورتيكه فاصله حمل و نقل زياد است ، بايد مرتبا روزنامه يا پارچه را مرطوب كرد تا از خشك شدن گياهان جلوگيرِي شود .در صورت امكان مي توان حمل و نقل را در داخل يك سطل آب انجام داد به شرطي كه تهويه آن به طور مرتب انجام گيرد تا از خفه شدن گياه جلوگيري شود . 

نحوه كاشتن گياهان در كف آكواريوم

پس از آماده شدن آكواريوم بايد ماسه ها به بهترين وجه شسته شوند .ماسه شسته شده بايد با شيب مورد نظر در داخل آكواريوم ريخته شود .اگر قرار است سنگهاي تزييني نيز در داخل آكواريوم قرار گيرند بايد آنها را پس از ريختن ماسه ، در داخل آكواريوم جاگذاري كرد .هنگام آب گيري آكواريوم  بمنظور جلوگيري از بهم خوردن شيب ماسه ها و جابجا شدن آنها ، بهتر است يك بشقاب روِي آنها قرار داده و مقداري آب داخل آن ريخت ( تا پر شدن سطح ماسه ها ) .در اين موقع مي توان اقدام به كاشتن گياهان نمود .بهتر است ابتدا گياهان بزرگتر كاشته شوند . 

كاشتن گياهان پر ريشه سخت تر از ساير گياهان است .

يك هفته پس از كاشتن گياهان در صورتي كه هيچگونه مشكلي وجود نداشته باشد ، مي توان ماهي ها را در داخل آكواريوم ريخت . 

آيا لازم است به گياهان داخل آكواريوم كود داده شود ؟

بدون شك داشتن گياهان سرسبز و جالب در داخل آكواريوم علاوه بر زيبايي ، اثر مطلوبي بر روِي ماهي ها نيز دارد .از آنجا كه معمولا به گياهان داخل گلدان و گياهان باغچه انواع كود شيميايي و غيره داده مي شود ، اكثر آكواريوم دارها فكر مي كنند براي رشد و نمو و شاداب كردن گياهان داخل آكواريوم نيز بايد به آنها كود داده شود .كود دادن به گياهان آكواريوم كاري بسيار خطرناك است و بطور كلي در آكواريومهايي كه تعداد ماهي و ميزان گياه داخل آن متعادل مي باشد هرگز احتياجي به دادن كود نيست ، زيرا مواد دفعي ماهي ها كليه احتياجات مورد نياز گياه را تامين مي نمايند .اگر در آكواريومي كه گياهان آن شاداب و سرحال هستند ، ماهي ها بيرون آورده شوند ، به زودي گياهان نيز حالت پژمردگي بخود خواهند گرفت .دليل اصلي آن عدم تامين برخي مواد غذايي لازم براي آنهاست كه در شرايط معمولي توسط ماهي ها توليد مي شوند .اگر ماهي ها مجددا" به آكواريوم برگردانده شوند ، گياهان نيز بزودي بحالت اول خود برمي گردند . 

اگر ميزان تراكم ماهي در مقايسه با تراكم گياه نامتعادل و در نتيجه گياهان احتياج به كود داشته باشند ، بهترين كود ، محلول كود خشك شده و يو وي شده گوسفند است كه بايد با يك قطره چكان بلند و يا با لوله به آرامي در داخل ماسه و در مجاورت ريشه گياهان به ميزاني كه باعث تخريب آب آكواريوم نگردد، ريخته شود .

اخيرا" كود شيميايي مخصوص گياهان آكواريومي به صورت كپسول ساخته شده است كه مصرف آنها صد در صد مورد تاييد نمي باشد . 

البته روش ديگري براي تسريع در رشد گياهان آكواريوم خصوصا" مخازني كه صرفا" جهت تكثير گياه راه اندازي مي شوند وجود دارد كه آن استفاده از راكتور كربن است . ( در خصوص نحوه تهيه و ساخت و عملكرد آن مطلب مفصل و كاملي بزودي در صفحه نخست وبلاگ ارائه خواهد شد ) .

اخيرا سيني هاي كوچك پلاستيكي يا سفالي به ابعاد 7×12 و عمق 5 سانتيمتر درست شده است كه مي توان خارج از آكواريوم ابتدا گياهان را در داخل آنها كاشت و سپس به تعداد مورد نياز از آنها در داخل آكواريوم قرار داد .كف آكواريوم در اين نوع كاشت گياهان مي تواند كاملا لخت بوده و يا ماسه داشته باشد .در صورت داشتن ماسه ، سيني هاي محتوِي گياهان را بايد در داخل ماسه جاگذاري نمود .اين روش براي تميز كردن آكواريوم و صيد ماهي بسيار خوب مي باشد .در اين روش مي توان ابتدا سيني گياهان را از آب خارج كرده و سپس اقدام به صيد ماهي نمود. 

محل كاشتن گياه در آكواريوم

همانطور كه قبلا ذكر شد در يك آكواريوم كه سطح آن به صورت مستطيل است ، پس از ريختن ماسه با شيبي از عقب به جلو بايد گياهان بزرگتر در قسمت عقب و گياهان كوچكتر در قسمت جلوِي آكواريوم كاشته شوند .در چنين وضعي گياهان بزرگتر جلوِي تابش نور به گياهان كوچكتر را نخواهند گرفت . 

آنچه كه مهم است اينست كه هنگام كاشتن گياهان بايد بفكر جاي خوب و محل شنا براي ماهي ها بود .بهترين روش بمنظور تامين فضاي كافي براِي حركت ماهي ها اينست كه سعي شود در قسمت جلوِي آكواريوم چيزي كاشته نشود .ولي بهتر است همواره قسمت جلوِي آكواريوم به صورت نيم دايره و با توجه به وسعت آن تا حدوِدي خالي بماند . 

PH مناسب براي رشد و نمو گياهان

به طور كلي PH مناسب براي رشد و نمو گياهان بين 7 تا 5/7 مي باشد .بعضي گياهان در آبهاي خنثي يا آبهاي كمي قليايي رشد و نمو بهتري خواهند داشت .براي بيشتر ماهي ها نيز همين حد PH مناسب است . 

ضد عفوني كردن گياهان داخل آكواريوم

رشد و نمو بيش از حد خزه ها ممكن است گاهي شفافيت آب آكواريوم را از بين برده و ظاهر آنها را ناخوشايند سازد .در اينگونه موارد مي توان از پر منگنات پتاسيم براي ضد عفوني كردن آنها استفاده نمود .براي اين منظور بايد ابتدا ماهي هاي داخل آكواريوم را بيرون آورد و به ازاي هر ليتر آب آكواريوم 15 ميليگرم پر منگنات پتاسيم كه قبلا به صورت محلول در آمده است به آب اضافه كرد .بعد از دو ساعت بايد آب محتوِي پر منگنات تخليه و به جاي آن آب تميز به آكواريوم اضافه شود .هنگام تخليه اگر مقداري آب محتوِي پر منگنات در كف آكواريوم باقي ماند، اشكالي نخواهد داشت . 

گزينش گياهان

همواره بايد از گياهان جوانتر و شادابتر براي كاشتن در آكواريوم استفاده نمود زيرا گياهان جوانتر به مراتب بهتر از گياهان مسن مي توانند خود را با شرايط جديد آكواريوم سازش دهند .