نحوه كاشت پياز

شرايط آب و هوائي:

اين گياه سبزي فصل خنك است و بهترين رشد و نمو را در درجه حرارت25-12 درجه سانتي گراد دارد (1). واريته هاي مختلف پياز نسبت به طول روز و دما عكس العمل هاي متفاوتي نشان مي دهند. اغلب واريته هاي در دماي كم توليد ساقه گل دهنده مي كنند بنا براين براي بذر گيري به دماي پايين احتياج هست. با بذر پاشي در بهار ابتدا ريشه و برگ توليد مي شود. توليد پياز سپس تحت شرايط روزهاي بلند و دماي بالا تشكيل و يا افزايش مي يابد (2). انواع روز متوسط در مناطقي با آب و هواي ملايم ( عرض جغرافيايي 38-32 درجه ) پرورش مي يابند . پيازهاي روز بلند در عرض هاي جغرافيايي بالاتر از 38 درجه پرورش مي يابند(3).

پياز ها داراي دوره استراحت بوده كه در ارقام مختلف، متفاوت مي باشد و از چند روز تا چند ماه طول مي كشد. مقاومت زياد پياز براي دوره استراحت دماي 28 درجه سانتي گراد و مقاومت كم آن 15-9 درجه سانتي گراد و در شرايط مرطوب مي باشد. پياز احتايج زيادي به نور دارد. بنابراين روزهاي آفتابي در رشد و نمو گياه مؤثر است. بهار گرم همراه با آب كافي براي كشت پياز مناسب است. پياز به شوري خاك حساس است (2).

خاك و كود :

پياز نيازمند خاك نيمه سنگين،حاصلخيز با زهكش مناسب و فاقد سله است (2و3). خاك هاي شني لومي بهترين خاك براي نفوذ ريشه و توسعه غده هستند اما چنانچه خيلي سبك باشند بايد با كود دامي و شيميايي آنها را تقويت نمود و هوموس انها را بالا برد (1). در خاك هايي با دماي ملايم و نسبتاً گرم به خوبي رشد مي كند. پياز نسبت به اسيدي بودن خاك بسيار حساس است (2) و اسيديته مناسب براي پياز 8/6-6 مي باشد. اين گياه نيازمند تأمين مداوم مواد غذايي است (3). از آنجا كه پياز داراي ريشه سطحي است، مواد غذايي مورد نياز گياه مثل ازت، فسفر و پتاس بايد در محوطه دسترس ريشه ها قرار گيرد. پياز ها در مقابل كمبود عناصر نيز واكنش نشان مي دهد و اين كمبود در انبار داري آنها نيز بسيار مؤثر خواهد بود. زميني كه كشت گياه در آن صورت مي گيرد، بايد مسطح باشد. براي كشت پاز به شخم خيلي عميق احتياج نيست.استفاده از كود هاي دامي پوسيده (20 تا 30 تن در هكتار) در افزايش عملكرد و توليد محصول با كيفيت خوب مؤثر است (2). بهتر است عمليات كود دهي قبل از كاشت گياه و بر اساس نتايج آزمايش خاك انجام گيرد. بر اساس عملكرد 40 تن در هكتار، گياهان حدود 145 كيلو گرم نيتروژن، 25 كيلوگرم فسفر و 155 كيلوگرم پتاسيم از زمين مي كشند (3). ولي به طور متوسط حدود 100 كيلو ازت (در دو نوبت)، 80 كيلوگرم فسفر و 200 كيلوگرم پتاس در هكتار توصيه مي گردد. براي خاك هاي شور استفاده از كود هاي پتاسه سولفاته توصيه مي شود (2). اسيديته خاك بر ميزان فراهمي عناصري مانند گوگرد و بر تاثيرگذار است . مقدار گوگرد موجود در خاك بر تندي پياز موثر است ، البته گوگرد به طور كلي براي توليد پياز ( حتي انواع شيرين ) مورد نياز است (3).

كاشت :

پياز را مي توان به سه روش كاشت مستقيم بذر ، كاشت خرده پياز و استفاده از نشاء تكثير نمود. بسياري از مزارع تجاري از طريق كاشت مستقيم بذر توليد مي شوند و از خرده پياز و نشاء معمولاً هنگامي استفاده مي شود كه محدوديت زماني وجود دارد . البته كاشت مستقيم بذر به دليل كوچكي بذر ها و نياز حياتي آنها به تامين رطوبت كافي طي جوانه زني ممكن است نياز به مراقبت هاي بيشتري داشته باشد . با استفاده از نشاء و خرده پياز مي توان كنترل بيشتري در ايجاد فاصله مناسب كاشت ، توليد پيازهايي با اندازه يكنواخت تر و كاهش بدشكلي هاي فيزيولوژيكي داشت (3).