اموزش كاشت گياه

اموزش كاشت درخت و انواع گياهان

چگونه گياهي مناسب انتخاب كنيم؟

۱,۰۵۹ بازديد

 

با اينكه امروز انواع گياهان آپارتماني در دسترس خريداران است، خريد گياه مناسب چندان آسان نيست. گونه هايي از گياهان كه در اماكن عمومي به نمايش گذاشته مي شوند و از هر نظر شاد و سرحال به نظر مي رسند، شايد در خانه چندان به كار نيايند.

با اينكه امروز انواع گياهان آپارتماني در دسترس خريداران است، خريد گياه مناسب چندان آسان نيست. گونه هايي از گياهان كه در اماكن عمومي به نمايش گذاشته مي شوند و از هر نظر شاد و سرحال به نظر مي رسند، شايد در خانه چندان به كار نيايند. گاهي، در اماكن عمومي، گياهاني را به صورت اجاره در معرض ديد قرار مي دهند و زماني كه تازگي و شادابي آنها به پايان مي رسد آنها را به گلخانه ها بازمي گردانند. اگر مي خواهيد گياهي را بخريد، نخست به پرسش هاي زير پاسخ دهيد و از ميان گياهان مختلف آنچه را كه واقعا به درد شما مي خورد انتخاب كنيد.

 

 

پرسش ۱:

آيا گياهي را مي خواهيد كه سرتاسر سال به نمايش گذاشته شود؟

همه گياهان آپارتماني، به هر صورت، زيبايي و طراوت خود را به نوعي در همه سال به نمايش مي گذارند. مشكل در مورد گياهان گل آور است. بعضي از گياهان گل آور، در زماني محدود، نمادارند و پس از اينكه دوران گل آوري آنها به پايان مي رسد ديگر جايي در اتاق ها يا سالن هاي پذيرايي ندارند. اما در ميان اين دسته از گياهان، گونه هايي هم هستند كه مي توانند در سراسر سال به نمايش گذاشته شوند و از زيبايي خود بيننده را بهره مند سازند.

 

 

پرسش ۲:

وقت آزاد و مهارت شما چه اندازه است؟

بعضي از گياهان خانگي با شرايطي متنوع سازگاري پيدا مي كنند. از ميان اين دسته از گياهان (مقاوم و پايدار) گونه هاي زير را مي توان نام برد: سانسوريا، آسپيديسترا (عبايي)، گياهان گوشتي مشهور (اگر خشك نگهداري شوند)، سيپروس (اگر مرطوب نگه داشته شوند). اين دسته را ما اصطلاحا «گياهان گروه آسان» نامگذاري كرده ايم. در مقابل اين گروه، دسته اي ديگر از گياهان هستند كه به اصطلاح «ظريف و لطيف» نامگذاري شده اند. از اين دسته مي توان به آكاليفا، كالاتئا، گارانيا و غيره اشاره كرد. البته كل اين موضوع به علاقه و مهارت و پشتكار باغبان خانگي بستگي دارد.

 

 

پرسش ۳:

براي كاري كه در نظر گرفته ايد چه مبلغي را مي خواهيد بپردازيد؟

معمولا بيشتر مردم گياهان را در گلدان هاي ۵/۷ تا ۱۵ سانتي متري خريداري مي كنند. آن ها هنگام خريد با اختلاف قيمت ها روبه رو مي شوند چون بعضي از گونه ها خيلي گرانتر از گونه هاي ديگر هستند. پرورش دهندگان حرفه اي در اين مورد احتياط زيادي نشان مي دهند چون آنها مسايلي مانند كندي در رشد و مشكلات تكثير را هم در نظر مي گيرند. پس چنانچه مي خواهيد گياهان متنوعي را خريداري كنيد ولي بودجه شما محدوديت دارد، بهتر است گلدان هاي كوچكي را بخريد تا هم پول كمتري خرج كنيد و هم با مراقبت هاي لازم، آنها را به بوته ها يا درخچه هاي پرپشت و درشت قامت تبديل كنيد. راه بهتر آن است كه با بذرپاشي يا استفاده از قلمه ها، گياهان متنوعي را براي خود پرورش دهيد.

 

 

پرسش ۴:

گياهي كه مي خواهيد بخريد بايد چه اندازه اي داشته باشد و شكل آن چگونه باشد؟

پيش از خريد، شكل و اندازه گياهي را كه در نظر داريد، با توجه به نوع برگ ها يا گل هاي آن مشخص كنيد. البته محل هايي را كه مي خواهيد براي نگه داري گياهان مورد استفاده قرار دهيد، با توجه به شكل و اندازه و نوع گل و برگ آنها آماده سازيد.

 

 

پرسش ۵:

آيا مي توانيد شرايط لازم را براي نگه داري گياهان در خانه فراهم آوريد؟

گياهان به شرايط مختلفي از نظر نور، سرما، گرما و رطوبت نياز دارند.

 

 

شكل گياهان خانگي

هنگام انتخاب گياه توجه به اندازه و شكل آن اهميت فراواني دارد. يك گياه كوتاه قامت در نزديكي و چسبيده به ديواري لخت و بلند، كاملا بي قواره به نظر مي آيد. قراردادن گياهي درخت گونه در لبه پنجره اي باريك نيز با قواعد ايمني همخواني ندارد. به خاطر داشته باشيد كه يك دراسينا يا فيكوس جوان و ريز جثه پس از چندين فصل درون خانه به درختچه اي تناور و بزرگ تبديل خواهند شد.

گياهان از نظر شكل به شش دسته اصلي تقسيم مي شوند كه همه گياهان خانگي تقريبا در داخل يكي از اين دسته ها جاي مي گيرند. البته مواردي هم هست كه گياهي مثلا در ابتدا جزء يك دسته بوده ولي با گذشت زمان كه سن آن بالا مي رود به دسته ديگري انتقال پيدا مي كند.

 

 

گياهان علف گونه

گياهان اين دسته برگ هايي باريك و بلند دارند و روند رشد شان مانند علف است. تعداد خيلي كمي از اين نوع گياهان براي نگه داري و پرورش در خانه ها استفاده مي شوند زيرا شكل برگ هاي آنها كلا براي دكوراسيون داخلي خانه مناسب نيست. چند گياه از اين دسته كه برگ هايي بلند و بسيار نازك دارند، به عنوان گياه خانگي نام برده شده اند؛ از جمله آكوروس. پرورش و نگه داري از گونه اي از گياهان علفي شكل كه برگ هاي پهن دارند، مانند كلروفيتوم نيز در خانه ها رواج دارد. همچنين چند گياه گل آور هستند كه برگ هايي علفي شكل دارند و علاقه مندان زيادي هم در همه جا پيدا كرده اند. مشهورترين اين نوع عبارتند از: بيل برژيا، تيلاندسيا و نرگس.

 

 

گياهان بوته اي

اين دسته از گياهان مجموعه اي از واريته هايي را به وجود مي آورند كه به دليل ويژگي هايي كه دارند نمي توانند از گروه هاي گياهي به شمار آيند. ويژگي ظاهري اين گياهان آن است كه چندين ساقه از سطح گلدان مي رويد كه نه مي توان آنها را عمودي و نه افقي مطلق ناميد. اين عادت رويشي در اين دسته از گياهان حالت استاندارد و قابل قبولي به خود گرفته است. گاهي ساقه ها كوتاه و كوچك و برگ ها حالت متراكم دارند، مانند پپروميا و گاهي ساقه ها بلند و برگ ها شكل بوته به خود مي گيرند مانند آكوبا. برخي از گياهان اين دسته ذاتا و به طور طبيعي شكلي بوته اي دارند و برخي ديگر براي بوته شدن نياز به هرس منظم دارند. در دسته اول، رويش پاجوش ها كه به طور طبيعي انجام مي گيرد به گياه حالت بوته اي مي دهند و در دسته دوم بايد براي رويش پاجوش ها و شكل گيري گياه، كار هرس را در فواصل و زمان هاي منظم و معين انجام داد. نمونه هايي از اين دسته عبارتند از آكي منس، بگونيا، ركس، پيله آ و مارانتا.

 

 

گياهان راست قامت

مشخصه گياهان راست قامت اين است كه ساقه ها به صورت عمودي مي رويند و گاهي ارتفاعشان بين سه سانتي متر تا بلندترين گياه خانگي موجود متغير است. دسته اي كه قامتي متوسط دارند، در آرايش گياهان مختلط نقشي اساسي ايفا مي كنند. چون احساسي را كه از ديدن گونه هاي گياهي انبوه و كوتاه و خپل به انسان دست مي دهد، متعادل و خنثي مي سازند. گياهان بلند قامت اين دسته معمولا به صورت تكي به نمايش در مي آيند تا تمركز ديد را به سوي خود جلب كنند.

 

 

گياهان ستوني شكل

اين دسته از گياهان ساقه هايي عمودي و كلفت دارند كه يا بدون برگ هستند يا رويش برگ ها بر روي ساقه ها به شكلي است كه حالت عمودي گياه را خنثي نمي سازند. بسياري از كاكتوس ها و بعضي از گياهان گوشتي همين عادت رويشي را دارند، نمونه هايي چون: سرئوس، هاورتيا، نوتوكاكتوس از اين دسته اند.

 

 

درختان يا درختچه ها

در نمايشگاه هاي بزرگ و بسياري از كلكسيون ها، اين دسته از گياهان نمونه هايي چشم گير و اصلي به شمار مي آيند و شكل رويشي همه درختچه ها (يا درختان) به يك صورت است. ساقه اي از مركز خاك مي رويد، گاهي شاخه شاخه و گاهي بدون شاخه، يعني گاهي ساقه اصلي به دو يا چند شاخه فرعي منشعب مي شود و گاهي به صورت ساقه اي تكي به جا مي ماند. بر روي اين ساقه يا شاخه ها عموما برگ هايي مي رويند كه پايه يا برگ هاي كوچكي دارند. بعضي از اين گياهان (بهتر بگوييم درختچه ها) قامتي كوچك دارند مانند درختچه هاي مينياتور گوشتي يا نهال كرتون. برخي ديگر ارتفاع قامت شان حتي ممكن است به سقف هم برسد. نمونه هايي از اين دسته را مي توان شامل: آفلاندرآ، سيتروس، فيكوس بنجامين، الئوروس فيكوس الاستيكاو شفلرآ دانست.

 

 

نخل نماها

در جواني ساقه هاي اين گياهان از ته برگ هاي دراز كه به دور ساقه مي پيچند پوشانيده شده اند. در حالت بلوغ كه گياه يا درختچه شكل «نخل» به خود مي گيرد، معمولا قسمت هاي پايين تنه با برگ هايي آراسته مي شود. نمونه هاي بزرگ اين نخل نماها معمولا در اماكن عمومي و به صورت تكي به نمايش گذاشته مي شوند. نمونه هايي از اين درختچه ها عبارتند از: بيائوكارنا، دراسينا و پاندائوس.

 

 

گياهان بالارونده و شرابه دار

ساقه هاي اين دسته از گياهان را مي توان با استفاده از «قيم» به سوي بالا هدايت كرد يا اجازه داد تا آنها آزادانه از سطح گلدان ها، آبشارگونه به زير سرازير شوند. بعضي از گونه هاي اين دسته را (البته نه همه را) مي توان به دو شكل پرورش داد و نگهداري كرد. در مورد بالارونده ها مي توان آنها را بر روي داربست هاي مشبك، ريسمان، لوله هايي از ني، حلقه هاي سيمي و تيرك هاي عمومي پرورش داد و اگر آنها را بر روي قيم هاي مقاوم پرورش دهيد، به عنوان پارتيشن بين اتاق ها يا فضاهاي خالي قرار مي گيرند. همچنين مي توانيد بگذاريد اين گياهان به صورت افقي و در باغچه هاي خانگي بر روي زمين پخش شوند يا از لبه گلدان ها يا سبدهاي آويخته آبشارگونه به طرف پايين سرازير شوند. معمولا انواع بالارونده اين دسته را به عنوان «راست قامت» مي شناسند. گونه هاي دوقلو (آنهايي كه دو ساقه دارند) را به گونه اي پرورش مي دهند كه به دور «قيم» خود مي پيچند و بالا مي روند. گونه هاي چسبنده را بايد در فواصل و زمان هاي منظم، به بدنه قيم چسبانيد تا «خوي» بالاروندگي خود را حفظ كنند. در غير اين صورت ساقه ها زود به هم مي چسبند و كلاف هاي سردرگمي به وجود مي آورند. گونه هايي را كه ريشه هوايي به بار مي آورند بايد به روي تخته چوب هايي كه از خزه پوشيده شده اند پرورش داد. نمونه هايي از اين دسته از گياهان شامل: ديفن باخيا، پاسيفلورا، فيلودندرون و استفانوتيس هستند.

 

 

گونه هاي دو وجهي

(هم بالارونده و هم شرابه دار): اين دسته از گياهان خانگي از مفيدترين و مشهورترين گياهان به شمار مي آيند. هنگامي كه آنها را به عنوان «بالارونده» پرورش مي دهيد، بهتر است كه همه ساقه ها را به يك لوله نئي گره بزنيد. اگر آنها را بر روي داربست هاي مشبك يا لوله هاي متعدد بپرورانيد، از جذابيت بيشتري برخوردار خواهند بود. اگر آنها را به عنوان گياهان آويخته پرورش مي دهيد، بهتر است كه هر از چندگاه نوك شرابه ها را قيچي كنيد تا از رويش كلاف گونه آنها جلوگيري به عمل آيد. نمونه هاي مشهور اين دسته به شرح زير هستند: فيكوس پوميلا، پاپيتال، پتوس، فيلودندرون اسكاندنس.

 

 

شرابه دار

از اين گياهان عموما به عنوان گونه هاي آويخته استفاده مي شود. شرابه هاي اين گياهان يا از گلدان ها به طرف زير آويزان مي شوند يا گاهي بر روي سطح خاك گلدان مي خزند. نمونه هايي زير براي اين كاربردها بسيار مناسب است: بگونيا، پندولا، كلومينا، كامپانولا، فيتونيا، سن سيوو، ژيگوكاكتوس.

 

 

گياهان كپه اي با چند برگه (رزت)

مشخصه اين دسته از گياهان اين است كه بر گرد يك نقطه رويشي مركزي، برگ هايي مي رويد كه با هم يك خوشه كروي به وجود مي آورند. اين دسته از گياهان چون كوتاه قامت هستند، در تركيب با گياهان بلند قامت و پر شاخ و برگ در تعديل نما و منظره به خوبي ديده مي شوند.

چه در باغچه هاي كوچك خانگي و چه در مجموعه هايي از گلدان هاي درون خانه ها، اين دسته از گياهان آپارتماني خود به چند گونه تقسيم مي شوند:

رزت هاي برگ پهن تخت

رزت هاي گوشتي

رزت هايي كه برگ هاي قيفي شكل دارند

رزت هاي پهن برگ:

اين گونه از گياهان برگ هايي بزرگ و پهن دارند كه به شكل افقي بر روي سطح گلدان پخش مي شوند و رزت هايي گشاد به وجود مي آورند. همين عادت و حالت در انواعي كه گل پرور هستند ديده مي شود. نمونه هاي معروف اين دسته عبارتند از: گلوكسينيا، پريمولا و بنفشه آفريقايي.

رزت هاي گوشتي:

گياهان اين دسته، برگ هايي گوشتالود دارند كه به صورت چند لايه اي چسبيده و به هم نمايان مي شوند. عادت رويشي برگ ها اكثرا به شكل افقي است كه در مواردي حالت راست و عمودي هم در آنها ديده شده است. همين عادت رويشي سبب مي شود تا گياه بتواند رطوبت را در خود حفظ كند و به حالت طبيعي و در بيابان دوام داشته باشد. انواع مشهور اين دسته عبارتند از: الوئه هوميليس، اشوريا، هاورتيا.

رزت هايي كه برگ هاي قيفي شكل دارند:

اين گونه از گياهان اكثرا در بين آناناس هاي زميني ديده مي شوند. قسمت تحتاني برگ هاي تسمه اي شكل در اين گونه از گياهان به شكل «گلداني» در مي آيند.

نگهداري از گياه سيكلمن

۹۶۴ بازديد

 

 

نگهداري از گياه سيكلمن

سيكلمن گياهي با گل هاي زيباست كه در سايه نيز به خوبي رشد مي كند. همين امر آن را براي نگهداري در آپارتمان ايده آل مي سازد.

چگونه گياه سيكلمن را پرورش دهيم؟

گياه سيكلمن، گياهي رايج و محبوب است كه هم در آپارتمان و هم در بيرون رشد داده مي شود. مراقبت از اين گياه بسيار آسان است. سيكلمن از اعضاي خانواده پامچال است. اين گياه بومي اروپا، شمال آفريقا و غرب آسيا است. ۲۰ گونه از اين گياه وجود دارد كه سرسخت تر هستند.

 

اين گياه برگ هاي زيادي به رنگ سبز تيره و قلب شكل دارد. شكوفه هاي اين گياه مي توانند در دامنه گسترده اي از رنگ ها باشند. همانطور كه گفته شد مراقبت از اين گياه بسيار آسان است. به دليل اينكه اين گياه در شرايط نيم سايه به خوبي رشد مي كند، گياه آپارتماني بسيار خوبي به شمار مي آيد.

 

اكثرِ گونه هاي اين گياه تا ارتفاع ۱۵ ۱۰ سانتيمتري رشد مي كنند و بنابراين گزينه هاي خوبي براي كاشت در گلدان به حساب مي آيند. در صورتي كه مي خواهيد اين گياه را در خارج از خانه پرورش دهيد، توصيه مي كنيم كه آن ها را در اطرافِ درختان و يا در باغ هاي سنگي بكاريد (يعني مكان هاي شبيه به زيستگاه هاي بومي اين گياهان).

نكته: گياه سيكلمن گياهي سمي به شمار مي آيد و پياز و ريشه هاي اين گياه نيز سمي هستند.

تكثير گياه سيكلمن

سيكلمن اغلب از غده (ريشه آن) منتشر مي شود. براي تكثيرِ اين گياه بايد ريشه غده مانندِ آن را به بخش هايي تقسيم كنيد. هر بخش بايد داراي يك چشم باشد. اين بخش هاي تقسيم شده را دوباره بكاريد، و اين كار را در سطحِ زيرينِ خاك انجام دهيد.

 

همچنين مي توانيد دانه هاي سيكلمن را از شكوفه هاي رسيده آن برداشت كنيد. متخصصان كشاورزي از اين روش براي كِشتِ گونه هاي جديد استفاده مي كنند. تكثير گياه از راهِ دانه ها زمانِ بيشتري را در مقايسه با تكثير از طريق غده ريشه مي طلبد.

 

گياه سيكلامن گياه سيكلمن چگونه گياه سيكلمن را پرورش دهيم؟,طريقه نگهداري از گياه سيكلمن

 

چگونه سيكلمن را رشد دهيم مراقبت از گياه

گياه سيكلمن در انواع مختلف خاك با دامنه گسترده اي PH، به خوبي رشد مي كند. اما اين گياهان بهترين رشد خود را در خاك غني، زهكش، با PH اندكي اسيدي، انجام مي دهند. قبل از كاشتِ اين گياه مي توانيد كمپوست و كود ارگانيك را با خاك مخلوط نماييد. غده هاي تقسيم شده گياه سيكلمن را درست در زيرِ خاك بكاريد (عمق كاشتتان از ۲.۵ تا ۵ سانتي متر تجاوز نكند).

اين گياه را به طورِ كامل آبياري كرده و براي آبياري بعدي اجازه دهيد تا خاكِ گياه به طورِ كامل خشك شود. در صورتي كه اين گياه را در آپارتمان آبياري مي كنيد، به آن از پايين (و نه از روي برگ ها و گل ها) آب بدهيد.

 

اجازه ندهيد كه خاكِ گياه به مدت زمانِ طولاني خيس باقي بماند، زيرا در اين صورت به احتمال زيادي پوسيدگي ريشه رخ خواهد داد. به اين گياه به طورِ ماهانه تقويت كننده بدهيد و براي گياهان آپارتماني از تقويت كننده مايع استفاده نماييد.

گونه هاي مختلفِ گياه سيكلمن در زمان هاي مختلفي گل مي دهند. براي افزايشِ شكوفه دهي، تقويت كننده اي كه حاوي فسفرِ زياد است را به گياه افزوده و سطحِ نورِ دريافتي گياه را افزايش دهيد.

حشرات و بيماري ها

گياه سيكلمن به ندرت دچارِ بيماري و آفت مي شود. رايج ترين مشكلِ اين گياه گنديدگي و فسادِ ريشه است كه مي توان با انتخاب خاك زهكش براي گياه از آن پيشگيري كرد. براي زهكشي بهتر، بايد در زيرِ گلدانِ اين گياهِ آپارتماني سوراخي را ايجاد نماييد.

دوام و سرسختي گياه

اكثرِ گونه هاي اين گياه سرسخت و مقاوم هستند اما برخي در برابر سرما و يخبندان دوام نمي آورند. اگر از ميزانِ مقاومتِ گونه خود آگاه نيستيد، با رسيدن فصل سرما اين گياهان را بپوشانيد و يا به داخلِ منزل منتقل كنيد.

آموزش كاشت و برداشت كاهو در خانه

۱,۰۴۳ بازديد

فلفل از جمله سبزيجات بسيار خوش طعم است كه تقريبا در همه غذاها و خوراك ها از آن استفاده مي كنيم. فلفل در انواع مختلف شيرين، تند، چيلي، سفيد، زرد، نارنجي، قرمز، سبز، بنفش و حتي قهوه اي موجود است.

فلفل از جمله سبزيجات بسيار خوش طعم است كه تقريبا در همه غذاها و خوراك ها از آن استفاده مي كنيم. فلفل در انواع مختلف شيرين، تند، چيلي، سفيد، زرد، نارنجي، قرمز، سبز، بنفش و حتي قهوه اي موجود است. فلفل ها اندازه هاي بزرگ يا كوچك دارند. كشيده و قلمي يا چاق و گرد هستند. انواع دلمه اي و ساده دارند. به طور كلي، خانواده فلفل ها بسيار وسيع و گسترده است و همه آنها طرفداران بي شماري در سراسر دنيا دارند.

 

اما به طور كلي، فلفل را به دو دسته تند يا شيرين تقسيم بندي مي كنند. بهترين نمونه فلفل شيرين، فلفل دلمه اي است. البته فلفل هاي ديگري نيز هستند كه شيرين هستند. اما فلفل دلمه اي هميشه و در هر شرايطي شيرين است.

 

دليل تند بودن فلفل هاي چيلي نيز، كپساي سين (نوعي الكالوئيد) است كه در آنها وجود دارد. ميزان تندي فلفل ها نيز با هم فرق دارد. به طور مثال، فلفل هاي قرمز بسيار تندتر از فلفل سبز تند هستند.

 

فلفل داراي ويتامين هاي A، B، B۶، C، پروتئين، كاليم، كلسيم، منيزيم، چربي، روغن، فيبر، بتاكاروتن، هيدروكربن، شكر، بيوفلاونيدن، كپساسين و آنتي اكسيدان است كه باعث جلوگيري از سرطان دستگاه گوارشي و پائين آوردن كلسترول خون و افزايش جريان خون مي گردد. فلفل باعث ترشح آنتي باكتري ها و جلوگيري از عفونت روده ها مي گردد و در تسكين و آرامش اعصاب قبل از خواب نقش بسزائي دارد. همچنين به دستگاه گوارشي در هضم غذا كمك مي كند.

 

در نتيجه تحقيقات انجام شده در كره جنوبي در بين يكصد زن كه روزانه در سبد غذايي خود فلفل دلمه اي مصرف مي كردند، ديده شد كه فلفل سبب دفع سلول هاي چربي شده است كه عامل چاقي است. همچنين، از بين برنده سرطان پروستات نيز هست.

 

جالب اينجاست همه انواع فلفل ها شرايط كاشت و برداشت يكسان دارند. البته فلفل هاي تند، كمي ديرتر رشد مي كنند و به دماي هواي گرم تر نياز دارند.

 

 

 

نكته: با اينكه فلفل گرمادوست است، اما دماي هواي بالاي ۲۴ درجه سانتي گراد مي تواند موجب پلاسيده و بي كيفيت شدن محصول بشود.

 

زمان كاشت: ۶ تا ۸ هفته پيش از كاشت فلفل، بايد بذر آن را در گلداني كوچك در خانه بكاريد. وقتي كمي جوانه زدند و برگ دادند، آنها را از آن خاك خارج و در باغچه يا گلداني ديگر بكاريد. به اصطلاح، فلفل را بايد نشاء كنيد.

 

• دوره رشد از هنگام باروري تا برداشت محصول: ۶۰ تا ۱۲۰ روز

 

• مقدار نور موردنياز: آفتاب مستقيم

 

• ميزان آب موردنياز: هر روز بايد آبياري شود. خاك بايد دايم مرطوب باشد.

 

مراحل كاشت و نگهداري

 

فلفل را بايد در خاك غني بكاريد و مستقيما زير نور آفتاب قرار داشته باشد. آن را در محلي بكاريد كه از معرض باد دور باشد. هر چه هوا گرم تر باشد، فلفل طعم تندتري پيدا خواهد كرد. فلفل هاي شيرين و دلمه اي دماي ۲۱ تا ۲۵ درجه سانتي گراد را بسيار دوست دارند. اما فلفل هاي تند، دماي بالا و حداكثر ۳۰ درجه سانتي گراد را دوست دارند.

 

فلفل را بايد در عمق ۳۰ تا ۴۵ سانتي متري در خاك بكاريد. براي رشد بهتر آنها كمپوست و كودهاي ديگر نيز به خاك اضافه كنيد. فاصله ميان هر نشاء بايد دست كم ۳۰ سانتي متر از هم باشد. فلفل هايي كه قد مي كشند و ساقه آنها بلند مي شود، به ديرك يا ميله چوبي يا فلزي نياز دارند تا خود را به آن بگيرند و بالا بروند. اگر حشره و كرم شب پره در خاك باغچه وجود دارد، اطراف نشاء جوان فلفل را بپوشانيد.

 

صرف نظر از اينكه در باغچه يا در گلدان فلفل را مي كاريد، هميشه خاك آن را بايد مرطوب نگهداريد. به ويژه زماني كه گياه تازه در حال رشد است بايد هميشه خاك آن خيس باشد. البته آبياري زياد نيز موجب گنديدن گياه مي شود. اگر گرماي هوا موجب مي شود تا فلفل ها ميوه ندهند، نااميد نباشيد، با آبياري دايمي و مرتب و خنك شدن هوا دوباره گياه سرحال مي شود و فلفل خواهد داد. هنگامي كه هوا بسيار گرم است، روي خاك لاشبرگ بريزيد تا رطوبت خاك را حفظ كند. همه گياهان هرز را نيز هرس كنيد.

 

فلفل را بايد با كودهاي مايع با كمترين ميزان نيتروژن تغذيه كنيد تا شكوفه كنند. اما خيلي هم زياد كود ندهيد. كودهايي كه براي گوجه فرنگي وجود دارند، براي فلفل نيز مناسب هستند. بسياري از متخصصان توصيه مي كنند، برگ ها و گل هاي گياه فلفل را هر روز با محلول سولفات منيزيوم اسپري كنيد تا محصول بهتري ارائه دهد.

 

فلفل به طور ذاتي در برابر شته، حشره، ليسه، حشره هايي كه گياه را سوراخ مي كنند (مته دهان)، كپك، قارچ و آفت بسيار مقاوم است، اما شايد به اين بيماري ها دچار شود. بنابراين، بايد بسيار مراقب گياه باشيد و در مواقع نياز حتما آن را سم پاشي كنيد.

 

 

 

برداشت

 

براي جدا كردن فلفل از ساقه گياه، حتما از قيچي استفاده كنيد. زمان مناسب برداشت فلفل دلمه اي وقتي است كه به رشد كافي رسيده باشد و رنگش نيز تغيير كرده باشد. هرچه فلفل رسيده تر باشد، طعم شيرين تري نيز خواهد داشت. پيميينتو نوعي فلفل اسپانيايي است كه تا زماني كه كاملا قرمز نشده باشد، نبايد آنها را برداشت كنيد.

 

فلفل هاي تند را نيز پس از اينكه كاملا قد كشيدند مي توانيد برداشت كنيد. فلفل هاي تند اصولا يا قرمز يا زرد هستند. بنابراين، براي اينكه حسابي تند و آتشين شوند بايد صبر كنيد تا رنگ آنها به طور كامل تغيير كند. هنگام چيدن فلفل هاي چيلي بهتر است دستكش دست كنيد و هرگز با چشمان خود در تماس نباشيد. اسيد موجود در فلفل تند موجب سوزش پوست و چشم مي شوند.

 

 

آموزش كاشت و برداشت كدو در خانه

۱,۰۴۰ بازديد

 

اگر به تازگي به باغباني و كاشت گياه هاي خوراكي علاقه مند شده ايد، توصيه مي كنيم اين كار را با كاشت كدو آغاز كنيد. كدو سبز يا زرد كه در بهار و تابستان رشد مي كنند، كاشت و پرورش بسيار آساني دارند و موجب مي شوند تا به باغباني و كشاورزي بيشتر علاقه مند شويد.

اگر به تازگي به باغباني و كاشت گياه هاي خوراكي علاقه مند شده ايد، توصيه مي كنيم اين كار را با كاشت كدو آغاز كنيد. كدو سبز يا زرد كه در بهار و تابستان رشد مي كنند، كاشت و پرورش بسيار آساني دارند و موجب مي شوند تا به باغباني و كشاورزي بيشتر علاقه مند شويد.

 

• دوره رشد از هنگام باروري تا برداشت محصول: ۴۵ تا ۶۵ روز كدو سبز/زرد – ۶۰ تا ۱۱۰ روز كدوحلوايي

 

• مقدار نور موردنياز: آفتاب مستقيم

 

• ميزان آب موردنياز: هر روز بايد آبياري شود. خاك بايد دايم مرطوب باشد.

 

 

 

مراحل كاشت و نگهداري

 

براي كاشت كدو بايد جاي گرم با نور مستقيم آفتاب را انتخاب كنيد كه زه كشي بسيار خوبي هم داشته باشد. خاك بايد كود و مواد معدني لازم را داشته باشد و در روزهاي اوليه بهار بايد بذر آن را بكاريد. بهتر است بذر كدو را ابتدا در خانه و يك هفته پيش از كاشت در گلدان كوچكي بكاريد و سپس به خاك منتقل كنيد.

 

براي كاشت كدوسبز بايد بذر را در عمق ۲ تا ۵ سانتي متري خاك بكاريد و ميان هر كدام از آنها ۳۰ تا ۳۵ سانتي متر بايد فاصله باشد. البته اگر زمين بزرگي داريد، هر چه اين فاصله را بيشتر كنيد، بهتر است. براي كدوهاي حلوايي و زمستاني بايد حداقل ۴۵ تا ۷۵ سانتي متر ميان دو گياه فاصله باشد.

 

 

 

مراقبت

 

پس از كاشت گياه بايد خاك آن را حسابي آبياري كنيد. در طول هفته نيز نبايد بگذاريد خاك گياه خيلي خشك شود. اما آبياري زياد خاك يا برگ هاي زياد نيز موجب ايجاد كپك مي شود. براي كود دادن خاك نيز بايد منتظر اولين شكوفه شويد. هنگامي كه نخستين گل هاي كدو را مشاهده كرديد، مي توانيد به خاك كود دهيد.

 

هنگامي كه كدو كمي رشد كرد، زير آن فوم قرار دهيد تا روي زمين نيفتد تا نگندد. براي گياه مي توانيد داربست فلزي يا چوبي درست كنيد تا قامت آن را راست نگه دارد و از افتادن كدو روي زمين جلوگيري شود. البته كدو حلوايي وزن سنگيني دارد و بايد به اين نكته توجه داشته باشيد.

 

از بيماري هاي كدو مي توان به حشره، شب پره، سوسك خيار، شپشه گياه، مايت (انگل گياه)، نخسانه (كرم انگلي) و حشرات جمنده اشاره كرد.

 

كپك هاي كركي و پودري نيز از ديگر بيماري هاي كدو هستند كه مي توانند به آن آسيب برسانند. مي توانيد روي خاك اين گياه يك لايه كاور بكشيد تا از حمله حشرات در امان بماند.

 

 

 

برداشت

 

كدو سبز اصولا دوماه پس از كاشت قابل برداشت است. كدو قلياني (با سر باريك) و كدوي صدفي هنگامي كه به اندازه ۵ تا ۸ سانتي متر رسيدند قابل برداشت هستند. انواع كدوسبز بايد به بلندي ۱۰ تا ۱۵ سانتي متر برسند. كدو را بايد از ساقه نزديك به ميوه و با قيچي يا چاقوي تيز بچينيد. ساقه كدو تيغ دارد و بايد حتما دست كش به دست كنيد.

 

براي برداشت كدوحلوايي بايد منتظر شويد تا پوست آن كاملا سفت شود به طوري كه با ناخن نتوانيد روي آن خراش ايجاد كنيد.

 

 

 

خواص كدو

 

كدو از لحاظ طب قديم، سرد است و بدن را قليايي مي كند. خود كدو براي لاغري بسيار مفيد است و تخم كدوي خام اثر دفع كرم روده دارد و چون سمي نيست اطفال نيز مي توانند از آن استفاده كنند. براي اين منظور بايد مقدار ۵۰ گرم تخم كدو را پودر و با عسل مخلوط و مصرف كنيد و پس از چهار ساعت يك مسهل همچون روغن كرچك بخوريد تا كرم ها را دفع شوند.

 

از ديگر خواص كدو بايد گفت كه ملين و مدر است و براي رفع يبوست، رفع سوءهاضمه، كاهش تب، رفع دندان درد (قرقره آب كدو)، خون ساز (به همراه آب غوره يا سركه)، درمان گوش درد (چند قطره آب كدو در گوش بچكانيد)، برطرف كننده التهاب معده، كبد و كليه، درمان بواسير و خونريزي معده و روده (پوست كدو را خشك كنيد و بخوريد)، رفع تب و دل پيچه و پيشگيري سرطان مناسب است.

 

كدو حلوايي نيز مقدار كمي كالري دارد و براي لاغري رژيم خوبي به شمار مي رود. همچنين منبع غني پتاسيم است و براي افراد دچار فشار خون مفيد مي باشد، ولي براي افراد دچار ناراحتي كليوي مناسب نمي باشد. جذب آهن و منيزيوم آن نيز خوب است.

 

كدو حلوايي منبع غني بتاكاروتن است و رنگ نارنجي آن به دليل وجود همين تركيب است. بتاكاروتن پيش ساز ويتامينA و يك آنتي اكسيدان مهم در بدن مي باشد كه بدن را از حمله راديكال هاي آزاد و اثر تخريبي آنها حفظ مي كند

بهار را با گلكاري آغاز كنيد

۱,۱۰۱ بازديد

دون شك يكي از زيباترين شاخصه هاي فصل بهار، شكوفايي انواع و اقسام گل است. شايد بتوان بهار را يكي از ايده آل ترين موقعيت ها براي آموزش باغباني يا حتي شناخت مختصر با انواع گل ها و گياهان تلقي كرد، چراكه در اين فصل تب گلكاري حتي در ميان شهرنشينان نيز بالا مي گيرد.

بدون شك يكي از زيباترين شاخصه هاي فصل بهار، شكوفايي انواع و اقسام گل است. شايد بتوان بهار را يكي از ايده آل ترين موقعيت ها براي آموزش باغباني يا حتي شناخت مختصر با انواع گل ها و گياهان تلقي كرد، چراكه در اين فصل تب گلكاري حتي در ميان شهرنشينان نيز بالا مي گيرد.

 

درست كه خريد گل و گلدان تا حد زيادي به ذائقه خريدار و امكانات بازارهاي عرضه كننده بستگي دارد، اما بايد به خاطر داشت هميشه راه هايي ساده وجود دارد كه هر خريدار عادي هم مي تواند از طريق آنها اوج سليقه خود را در معرض نمايش بگذارد.

 

يك اصل ساده باغباني، بر اين نكته جالب تاكيد مي كند كه در كاشت گل ها چه در يك گلدان كوچك و ساده و چه حتي در باغچه، هميشه بايد به كاربرد رنگ هاي مختلف در كنار يكديگر توجه كرد. به عنوان مثال شناخته شده ترين گل بهاره يعني پامچال (Primula/spp.) كه يك نوع گياه دائمي با گل هاي معطر است، مي تواند در يك گلدان ساده همراه با سنبل پيازي (Hyacinthus/spp.) به رنگ هاي بنفش، ارغواني، صورتي و حتي سفيد بسيار متفاوت جلوه كند.

 

حتي گل پيازدار زرد و سفيد نرگس شيراز (Narcissus/tazetta) همراه با گل ريزوم دار زنبق (Iris/graminea) به رنگ هاي آبي ـ بنفش و ارغواني كه معمولا در آخر بهار به گل مي نشيند، در يك گلدان كوچك مستطيلي زيباتر به نظر مي رسد.

 

گل هاي پيازي بهاره

 

يكي از معروف ترين گـل هاي پيازي بهاره، سنبـل (Huacinthus/spp.) است كه خاستگاه آن شمال شرق ايران، شرق مديترانه و تركمنستان است.

 

به طور كلي مناطقي با زمستان ها و بهارهاي سرد و مرطوب و تابستاني هاي گرم، براي پرورش سنبل ايده آل هستند. اين گل چون واجد ويژگي هاي نمادين سفره هفت سين است، يعني هم نام پارسي دارد، هم با حرف سين آغاز مي شود و هم ريشه گياهي دارد، اغلب به عنوان نماد رنگ و زيبايي زينت افزاي سفره هاي هفت سين مي شود.

 

سنبل وحشي يا سنبل ايراني كه به صورت خودرو مي رويد، معمولا از جنس سنبل هاي كم پر يا كم تراكم است، اما براي كاشت آپارتماني اين گياه معمولا بر پيازهاي هلندي كه گل هاي متراكم تري دارند، تاكيد مي شود.

 

پياز سنبل خوب معمولا حدود ۱۶ سانتي متر است و در مرحله اول در گلدان هاي كوچك با خاك سبك و سرشار از كمپوست كاشته مي شود، به طوري كه دوسوم پياز آن در خاك قرار مي گيرد و اصطلاحا نوكش از خاك بيرون مي ماند. آبياري در اين مرحله نسبتا كم است و به هيچ وجه نبايد خاك را غرقابي كرد.

 

پياز سنبل را حدود شش هفته در محيط سرد و همراه سايه نگه مي دارند و پس از نمايان شدن برگ ها و خوشه گل آن را به جايي روشن تر منتقل مي كنند. گل هاي به بار نشسته به نور زياد، درجه حرارت حدود ۱۰ درجه سانتي گراد و آبياري اندك نياز دارند.

 

گل پيازي نرگس از سررده Narcissus، يكي ديگر از گياهان پيازي و بهاره است كه طيف گسترده اي را هم شامل مي شود.

 

اين گل با انواع مختلفي كه دارد، هم براي كاشت در گلدان مناسب است و هم در باغچه و حتي زير درختان خوب جواب مي دهد.

 

كاشت نرگس بسيار ساده است، به طوري كه حتي افراد مبتدي هم مي توانند از كاشت آن لذت ببرند. زمان كاشت پياز نرگس مهر ماه و حداكثر آبان است.

 

يكي از مهم ترين ويژگي هاي پياز گل نرگس اين است كه برخلاف پياز سنبل كه فقط در صورت نگهداري در خاك مناسب مجدد به بار مي نشيند، اغلب چند سال متوالي گل مي دهد و گل هاي آن نيز هر سال درشت تر مي شود. گل نرگسي كه به بار نشسته باشد، درست همانند سنبل به آب زياد نياز ندارد، اما نور خورشيد و درجه حرارت كمتر از ۲۰ درجه سلسيوس ماندگاري آن را افزايش مي دهد.

 

گل هاي رونده

 

گياهان گلدار بالارونده يكي از بهترين گزينه ها براي پوشاندن ديوارهاي زشت و مناظر نامتعارف شهري هستند. كلماتيس (Clematis/spp.)، گليسين (Wisteria/spp.) و رز آبشار طلا (Rosa/banksiae) از گياهان گلدار بالارونده اي هستند كه هر ساله در فصل بهار جلوه متفاوتي در شهرها پديد مي آورند.

 

براي كاربرد صحيح اين گياهان نخست لازم است گياه مناسب را انتخاب و خريداري كنيد. به اين منظور بايد حتما به نشانه ها خوب دقت كنيد. گياهان رونده سالم شاخك هاي محكم و قوي دارند، اما مهم ترين نكته در انتخاب درست، توجه به ريشه هاست.

 

براي اين كار لازم است گلدان را اندكي كج كنيد و زهكش خاك را بررسي كنيد. اگر گياه ريشه هاي انبوهي داشت، از خريد آن صرف نظر كنيد، زيرا اين گياه قطعا چند ساله و پير است.

 

در مرحله بعد بايد محل كاشت را بخوبي ارزيابي كنيد. خاك نزديك ديوار معمولا ضعيف و خشك است، لذا خاك بايد حتما زير و رو يا اصطلاحا هوادهي شود.

 

گودال تعبيه شده براي كاشت بايد دو برابر عرض گلدان و حداقل ۳۰ سانتي متر عمق داشته باشد. براي كاشت گياهان بالا رونده لازم است شاخه ها را حتما به جايي ببنديد، اما مواظب باشيد اين كار صدمه اي به آنها وارد نكند. گره هاي نگهدارنده گياهان بايد تا حد امكان شل باشند تا در صورت رشد گياه، آن را زخمي نكنند.

 

ديوارهاي شمالي منازل كه اغلب نور خورشيد به آنها نمي رسد، يكي از نامساعدترين مكان ها براي كاشت گياهان بالارونده گلدار است، اما حتي اين ديوارها هم چاره دارند. در واقع شمار زيادي از گياهان از جمله عشقه مي تواند جلوه اين ديوارها را تغيير دهد، اما گياهان گلدار بالا رونده به نور كافي نياز دارند.

 

ساخت يك باغچه آبي مينياتوري

 

بسياري از افراد تصور مي كنند ساخت باغ هاي آبي كار بسيار دشواري است، اما واقعيت اين است كه شما مي توانيد با استفاده از وسايل كهنه و بازيافتي هم يك باغچه مينياتوري و كوچك آبي بسازيد و در بهار از ديدن آن لذت ببريد.

 

يك گلدان لعابي بزرگ يا يك سينك فرسوده و غيرقابل استفاده مي تواند براحتي فضاي مناسب و كافي را در اختيار شما قرار دهد.

 

ابتدا بايد با يك تكه چوب يا هر نوع سرپوش پلاستيكي، حفره مخصوص خروج آب را مسدود كنيد. سپس كمي بتونه لازم است تا اطراف آن را براي اطمينان درزگيري كنيد.

 

پس از آن يك سطل پلاستيكي برداريد و مقادير مساوي شن يا ماسه، سيمان و خاك تورب يا خاك قهوه اي و سياه سرشار از كود گياهي را براي ساخت يك نوع پوشش خاص به نام «هايپرتوفا» با يكديگر مخلوط كنيد سپس آرام آرام مقدار كمي آب به مخلوط اضافه كنيد و آن را با يك تكه چوب به هم بزنيد تا سفت شود سپس با استفاده از يك قلم موي كوچك مخصوص نقاشي ساختمان وچسب صنعتي، اطراف اين حوضچه را به چسب آغشته كنيد.

 

در مرحله بعد با استفاده از دستكش از پوشش هايپرتوفا برداريد و قسمت هاي آغشته به چسب را بپوشانيد. ضخامت اين پوشش بايد كم باشد و تنها يك سطح غيرمسطح ايجاد كند چرا كه اگر ضخامت زياد باشد، چسب آن را نگه نمي دارد.

 

اين حوضچه را چند روز يا حداقل يك هفته دور از آب و باران نگه داريد تا كاملا خشك شود. سپس مي توانيد براحتي آن را با آب و گياهان غرقابي از جمله نيلوفرهاي آبي (Nymphaea/capensis) كه اين روزها در بازار موجود است، پر كنيد.

 

نيلوفرهاي آبي اغلب در حوضچه هاي كم عمقي نظير آن چه ساخته ايد، رشد مي كنند و آفتاب دوست هستند. البته كمي سايه در روز هم براي آنها لازم است. اگر محيط را تميز نگه داريد، مي توانيد در اواخر بهار شاهد رويش گل هاي زيباي نيلوفر در اين بركه كوچك باشيد.ضميمه سيب

آموزش كاشت و برداشت كاهو در خانه

۱,۰۷۴ بازديد

كاهو جزو سبزيجاتي است كه اصولا براي سالاد و ساندويچ از آن استفاده مي كنيم و كاربرد بسياري در وعده هاي غذايي ما دارد.

كاهو جزو سبزيجاتي است كه اصولا براي سالاد و ساندويچ از آن استفاده مي كنيم و كاربرد بسياري در وعده هاي غذايي ما دارد. اين گياه بسيار خوش طعم را با سس، بي سس، با ليموترش يا بي ليموترش مي خوريم و لذت مي بريم. براي ما ايراني ها كه كاهو و سكنجبين ارزش و اعتبار بسياري دارد و تا چند سال پيش، بعدازظهرهاي روزهاي گرم تابستان كه اعضاي خانواده دور هم جمع مي شدند با هم كاهو سكنجبين به بدن مي زدند و از خرت خرت كاهوهاي ترد و شيرين لذت مي بردند.

 

 

 

كاهو انواع متنوعي دارد. كاهوي معمولي، كاهو پيچ، كاهو برگ و ... . همه انواع آن نيز خوش طعم است و حس زندگي به انسان مي دهد. اگر دوست داشته باشيد اين گياه را خودتان در خانه و به روش كاملا ارگانيك تهيه كنيد، ما فوت و فن آن را به شما آموزش مي دهيم.

 

در مورد فوايد كاهو بايد بگوييم، عصاره اين گياه حاوي ويتامين هاي A، B، K و C (بيشتر در برگ هاي سبز تر)، آهن، املاح معدني مانند يد، كلسيم، پتاسيم، منيزيم و فسفر و علاوه بر اين مقدار زيادي آب و مواد قندي و ازته است.

 

عصاره برگ هاي تيره بيروني اين گياه تصفيه كننده و كاهش دهنده فشار خون است و در گردش ملايم خون تاثير مثبت دارد. به طور كلي بايد گفت، كاهو طبيعتي سرد دارد و از اين رو براي رفع يبوست و صفرا مفيد است. سردرد، سرفه و درد معده را از بين مي برد. هضم غذا را تسهيل مي كند و از اين رو در تهيه سالادها از آن استفاده مي شود. حجم ادرار و خون قاعدگي را افزايش مي دهد و سوزش مجاري ادراري را برطرف مي كند.

 

اگر شخصيت عصباني و پريشان حال داريد، كاهو مصرف كنيد زيرا ملين و خواب آور است. بعلاوه، باعث شادابي، درخشندگي و لطافت پوست بدن نيز مي شود.

 

 

 

پيش از آموزش بايد بگوييم كاهو به طور كلي به چهار دسته تقسيم مي شود و هر كدام از آنها روش كاشت و نگهداري متفاوتي دارند. دليل آن نيز اين است كه تحمل گرماي هر كدام با ديگري متفاوت است.

 

• كاهوبرگ: بسيار سريع رشد مي كنند و پرورش آساني نيز دارند. اين نوع كاهو را مي توانيد يك ماه پس از كاشت، برداشت كنيد. رنگ برگ هاي اين نوع كاهو قرمز يا سبز تيره است. به دليل لبه هاي چين خورده زيبا وقتي در باغچه مي كاريد، زيبايي خاصي به آن مي بخشد.

 

• كاهوي كله گِرد: اين نوع كاهو كله گرد و كوتاهي دارد و برگ هاي آن نرم هستند. رنگ برگ ها نيز به كرم مي زند و طعم شيرين و خوبي دارند.

• كاهوي معمولي: برگ هاي اين كاهو به جاي اينكه گرد و كوتاه باشند، كشيده و بلند هستند. برگ هاي آن ترد و شكننده است و طعم خوبي دارد.

 

• كلم پيچ: اين كاهو كه در سال هاي اخير در كشور ما نيز زياد شده و با نام كاهوي چيني هم از آن ياد مي كنيم، بسيار ترد و خوش طعم هستند. اين كاهوها رنگ روشن و آب بسياري در خود دارند.

 

زمان مناسب براي كاشت كاهو

 

در روزهاي ابتدايي فصل بهار بايد بذر كاهو را بكاريد. بذرافشاني را هر دو هفته يكبار ادامه دهيد. اين باعث مي شود تا كاشت شما بازدهي بهتري داشته باشد. بايد اين را در نظر داشته باشيد، اگر دماي باغچه يا گلداني كه كاهو را در آن كاشته ايد، بالاي ۲۴ درجه سانتي گراد باشد، كاهوها پيش از موعد زرد مي شوند و تخم مي دهند. براي اينكه در فصل هاي سرد سال هم كاهو داشته باشيد، در اواخر فصل تابستان يا فصل پاييز دوباره بذرافشاني كنيد. در اين زمان خاك سرد است و كاهو خوب رشد مي كند. حتي در نيمه فصل زمستان نيز مي توانيد بذر كاهو را بكاريد.

 

• دوره رشد از هنگام باروري تا برداشت محصول: ۳۰ تا ۹۰ روز

 

• مقدار نور موردنياز: آفتاب غيرمستقيم (براي جلوگيري از زرد شدن برگ ها و تخم دادن گياه) – بهتر است آن را در جايي در باغچه بكاريد كه گياهان ديگر روي آن سايه بيندازند.

 

• ميزان آب موردنياز: هر روز بايد آبياري شود. خاك بايد دايم مرطوب باشد.

 

 

 

مراحل كاشت و نگهداري

 

بذر كاهو را در عمق ۴ تا ۴ ميلي متري بكاريد. يا اينكه روي خاك بپاشيد و روي آن يك لايه نازك خاك بريزيد.

 

فاصله ميان بذرهاي كاهو برگ بايد حدود ۷ تا ۸ سانتي متر باشد. براي كاهوي معمولي و كاهو كله گرد بايد دست كم ۱۵ تا ۲۰ سانتي متر ميان بذرها فاصله باشد. كاهوي چيني نيز بيشترين فاصله را نياز دارد و بايد ميان بذرهاي آن حداقل ۳۰ سانتي متر فاصله باشد. اين فاصله ها براي زماني است كه كاهوها رشد مي كنند و اگر نزديك بكاريد، ممكن است براي رشد و تغذيه، فضاي كافي نداشته باشند.

 

نخستين كود را بايد در ماه اول يا پس از ۶ هفته به خاك بدهيد. هميشه خاك را مرطوب نگهداريد و اگر علف هرزي در اطراف خاك آن رشد مي كنند، آنها را هرس كنيد. كاهو اصولا دچار بيماري يا آفت نمي شود و اگر آفت بگيرد نيز خيلي مهم نيست. اما از شته ها و افت هاي مضر اين گياه، ليسه يا شفيره حشرات، حلزون، كپك و قارچ هستند كه موجب از بين رفتن كاهو مي شوند.

 

برداشت

 

با اينكه هميشه كاهو را با مغز از مغازه خريداري مي كنيم، اما يكي از بهترين روش هاي برداشت اين گياه، جدا كردن برگ ها آن است. اگر تمايل داريد كله كاهو را كامل و درسته برداشت كنيد نيز بهتر است از فاصله ۱.۵ سانتي متري از ريشه اين كار را انجام دهيد. اين باعث مي شود تا ريشه باقي مانده دوباره جوانه بزند و دوباره پس از مدتي كاهو داشته باشيد.

راهنماي كاشت ۶ نوع سبزيجات در خانه و آپارتمان

۹۴۴ بازديد

پيازچه ، گياهيست دائمي . ولي در خانه و مزرعه به عنوان گياه يك ساله يا دوساله كاشته مي شود . محل اصلي و بومي اين گياه كاملا روشن نيست ولي عده اي معتقد هستند كه از سيبري ، يا اروپاي شرقي به نقاط ديگر جهان منتقل شده است .

راهنمايي كه در ادامه مي خوانيد اطلاعات و آگاهيهاي مناسبي از ۶ نوع سبزي خوردني را پيش رويتان مي گذارد تا بتوانيد حتي در بالكن منزل نيز چند نوع سبزيجات بكاريد و پس از مدتي محصول خانگي خود را برداشت و مصرف كنيد. اگر منزلي بزرگ تر داريد كه باغچه اي هم در آن است، البته محصولي بيشتر خواهيد داشت.

 

 

 

۱) پيازچه

پيازچه ، گياهيست دائمي . ولي در خانه و مزرعه به عنوان گياه يك ساله يا دوساله كاشته مي شود . محل اصلي و بومي اين گياه كاملا روشن نيست ولي عده اي معتقد هستند كه از سيبري ، يا اروپاي شرقي به نقاط ديگر جهان منتقل شده است .

برگهاي اين گياه باريك و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتيمتر مي رسد .

رنگ برگ پيازچه ، سبز تيره است و در سال دوم گل مي دهد .

گل پيازچه ، از نوك ساقه مياني كه تا ۱۰۰ سانتيمتر ارتفاع پيدا مي كند و به شكل لوله اي مي باشد به صورت چتري و به رنگ هاي سفيد مايل به سبز ارغواني و بنفش خارج مي شود .

پيازچه، انواع مختلفي دارد كه ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:

۱ – پيازچه معمولي كه رنگ آن مايل به قرمز مي باشد .

۲ – پيازچه سفيد پيش رس .

۳ – پيازچه دائمي برگ پهن .

 

 

روش كاشت :

بذر اين گياه را با توجه به آب و هواي محل ، از اوايل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه مي كارند .

به اين منظور بايستي ابتداء زمين را كاملا آماده ساخت و با كود كافي تقويت نمود .

پس از آن كه بذر را در زمين پاشيدند روي آنها را با كمي خاك برگ پوسيده و يا خاك نرم مي پوشانند .

اين گياه به دو صورت خطي و دستپاش كاشته مي شود .

در طريقه دستپاش ، وجين كردن و بيرون آوردن علف هاي هرز مشكل خواهد بود . در اين روش بايستي با خارج ساختن تعداد زيادي از پيازچه هاي سبز شده كشت را تُنُك ( خلوت ) نمود به همين دليل مقادير زيادي از محصول تلف مي گردد .

در طريقه كاشت خطي ( رديفكاري ) وجين كردن زمين آسان مي گردد و خارج ساختن علف هاي هرز به سادگي صورت مي پذيرد . همچنين براي خرد كردن سِلِه زمين ( سله شكني ) و نرم كردن خاك مشكلي پيش نخواهد آمد. در طريقه خطي ، بايستي سعي شود كه فاصله خطوط از يكديگر ۲۰ تا ۳۰ سانتيمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتيمتر از يكديگر روي خطوط قرار گيرد .

بوته هاي دوساله پيازچه كه به گل مي نشينند ، پس از آن كه گل ها كامل شدند ، بذرها در داخل غلافي سبز رنگ در نوك ساقه مياني بوجود مي آيند اين ساقه ها را پس از رسيدن و قبل از آن كه خشك شوند قطع نموده در محل سايه و خشك كه هواگير باشد خشك مي كنند .

سپس آنها را تكان داده بذرها را جدا مي سازند و از خاك و خاشاك جدا نموده در ظرف مناسبي مانند كيسه و يا قوطي نگهداري مي كنند .

 

۲) مَرزِه

مرزه گياهيست يك ساله ، محل اصلي و اوليه اين سبزي را قسمت هاي جنوبي كشور فرانسه مي دانند .

روي ساقه هاي مرزه شاخه هاي زيادي مي رويد و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتيمتر مي رسد .

برگ هاي آن باريك وكشيده بوده و بسيار خوشبو و معطر مي باشند .

اين گياه براي معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف مي شود .

گل هاي اين گياه ريز و صورتي رنگ مي باشند .

 

 

روش كاشت :

اين گياه را مي توان از اواسط فروردين ماه تا اواخر ارديبهشت ماه با توجه به وضع هوا كاشت .

مرزه در خاك هاي سبك و شني ماسه اي بهتر عمل مي آيد .

در زمان برداشت شاخه هاي جوان و كوچك را براي مصرف قطع ميكنند و مجددا شاخه هاي جديد رشد كرده و قابل برداشت مي گردند .

مرزه را بصورت كرتي و دستپاش مي كارند .

 

۳) نعناع

نعناع ، گياهيست دائمي كه به صورت خودرو ، مي رويد و به هيچ عنوان وسيله بذر كشت نمي شود .

نعناع با ريشه دوانيدن خود بخود زياد مي گردد .

برگ اين گياه سبز تيره و كنگره كنگره و بسيار معطر مي باشد .

مصرف آن به دو صورت خشك شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراكي ها ، مصرف مي شود .

براي معطر ساختن شيريني و تُرشي بكار مي رود و خشك شده آن را براي معطر ساختن دوغ و ماست و خيار نيز مصرف مي كنند .

انواع مختلفي از اين گياه وجود دارد . در ايران ۱ تا ۲ قسم آن بيشتر كاشته نمي شود .

 

روش كاشت :

 

ريشه نعناع را به قطعات چند سانتيمتري تقسيم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در كنار باغچه مي كارند .

اين ريشه ها ، پس از سبز شدن بسرعت ريشه دوانيده و ساقه هاي جديد را بوجود مي آورند .

نعناع را بهر طريقي كه بكارند نتيجه نهايي به صورت نامنظم و كَرتي خواهد بود ، چون ريشه ها به اطراف مي دوند و ساقه مي دهند .

 

۴) ترخون

ترخون، گياهيست دائمي كه محل اصلي و اوليه آن را در سيبري ، اروپاي شرقي و آسياي شمالي مي دانند .

از ريشه اين گياه ، هرساله ساقه هاي زيادي مي رويد كه گاهي بلندي آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتيمتر مي رسد .

برگ اين گياه باريك و بلند و به رنگ سبز تيره بوده و مزه آن تُند و بسيار معطر ميباشد .

ترخون را به عنوان سبزي خام مصرف مي كنند و براي معطر ساختن خيارشور و سالاد و غيره استفاده مي كنند .

 

 

روش كاشت :

 

ترخون را بوسيله ريشه تكثير مي كنند .

به اين ترتيب كه اوايل بهار ريشه ها را از زمين خارج ساخته و قطعه قطعه مي كنند . هر قطعه را در نقطه اي جداگانه به صورت خطي و يا متفرق مي كارند .معمولا چون ريشه گسترش پيدا مي كند ، فاصله بين ريشه ها را در زمان كاشت بين ۳۰ تا ۴۰ سانتيمتر در نظر مي گيرند .

پس از كاشت ريشه ها آبياري زمين ضرورت دارد .

برداشت اين گياه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از يك ماه بعد از كاشت صورت مي گيرد . در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از ساير سبزيها به دست مي آيد و به عنوان سبزي نوبر مصرف مي شود .

معمولا ريشه هاي اين گياه كه در يك محل كاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول كمتري خواهد داد . لذا بايستي مجددآ نسبت به خارج ساختن ريشه ها و دوباره كاري آنها اقدام شود .

در موقع كاشت بايستي سعي شود كه ريشه هاي كهنه و پوسيده را جدا كرده از زمين خارج ساخت و ريشه هاي جوان را انتخاب نموده و كاشت .

آبياري اين گياه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد .

 

۵) ريحان

ريحان ، گياهيست يك ساله كه محل اصلي و اوليه آن هندوستان ميباشد .

برگهاي ريحان ، به رنگ سبز يا بنفش و بسيار معطر و تُند است .

برگ اين گياه به صورت خام با غذاها مصرف مي شود .

آب و هوا و خاك : اين گياه در بيشتر نقاط ايران كاشته مي شود و معمولا بذر آن را از نيمه فروردين ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هواي مناطق مي كارند .

ريحان ، احتياج فراوان به آب دارد . در صورتي كه با كمبود آب روبرو شود از بين خواهد رفت .

اين گياه درصورتي كه در زميني كه مواد غذائي كافي داشته باشد كاشته شود ، محصول خوبي خواهد داد .

 

 

روش كاشت :

 

ريحان را به دو صورت دستپاش در زمين هاي كَرت بندي شده مي كارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه مي گردد ، لذا آن را با ساقه از بوته جدا مي كنند ، يا آنكه با ريشه از خاك خارج ساخته ، ريشه ها را قطع نموده به بازار ارائه مي دهند .

مراقبت اساسي دركشت ريحان، حفظ رطوبت وآبياري بموقع زمين ميباشد .

براي تهيه بذر ريحان ساقه هاي بوته گياه را نمي چينند تا به گل بنشيند و پس از آن كه گل ها رسيدند و دانه بسته شد و بوته ها كاملا شادابي خود را از دست دادند به آرامي ساقه هاي گل دار را قطع كرده و در محل سايه و خشك روي پارچه و يا نايلون مي خوابانند .

زماني كه ساقه ها كاملا خشك شدند آنها را تكان داده و بذرها را از خاك و خَس و خاشاك جدا مي نمايند و در ظرف مناسبي نگهداري مي كنند.

 

۶) شاهي

شاهي ، گياهيست يك ساله كه وسيله بذر توليد و تكثير مي شود .

شاهي را اغلب به صورت خام مصرف مي كنند .

محل اصلي و اوليه اين گياه دقيقا مشخص نشده لكن مسلم است كه از نواحي سرد معتدل و مرطوب مانند ، اروپا به ساير نقاط جهان انتقال يافته است.

اين گياه در نواحي و مناطق گرم ، قبل از آن كه برگ ها نمو كامل بنمايند به گل نشسته و توليد بذر مي كند .

به همين دليل بايستي بذر آن را خيلي زود و در اوايل بهار كاشت .

البته بنا به شرايط آب و هوا در هر محل اين زمان تغيير مي كند .

شاهي احتياج به آب و رطوبت زياد دارد و بايد هر ۳ تا ۴ روز يك مرتبه آبياري شود و در زمين هاي مرطوب و نمدار كاشته شود .

 

 

روش كاشت :

 

اين گياه را به صورت دستپاش ( كَرتي ) مي كارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام مي گيرد .

همانطور كه قبلا اشاره شد اين گياه در مناطق گرم خيلي زود توليد بذر مي كند و در مناطق سرد زمانيكه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگيري امكان پذير مي گردد .

بذر شاهي خيلي ريز و قرمز رنگ است و درهر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر ديده مي شود .

براي كاشت ۱۰۰ متر مربع زمين حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر كافي خواهد بود .

 

۷) تربچه

تربچه گياهيست از لحاظ مصرف يكساله ، از لحاظ تهيه بذر دوساله ، اين گياه از ترب كوهي وحشي كه اصلاح و تربيت شده بدست آمده است .

محققين گياه شناسي محل اوليه و اصلي آن را كشورهاي مصر و يا چين مي دانند .

اين گياه داراي انواع و اقسام فراواني بوده برگ هاي آن بيضي شكل و كشيده هستند و اطراف برگ داراي بريدگي و شكاف بوده و زبر(خشن) ميباشد .

برگ ها مستقيم از ريشه خارج مي شوند . قسمت اصلي و خوراكي تربچه برجستگي انتهايي برگ ها است كه به رنگ هاي مختلف ، سفيد ، قرمز ، و دورنگ ديده مي شود .

تربچه ، يكي از سبزيهاي اشتها آور است كه در اكثر خانواده ها آن را مصرف مي كنند . برگ آن نيز خوراكي مي باشد .

عده زيادي از مردم تربچه را در منزل مي كارند و در سر سفره اغلب خانواده ها ديده ميشود .

اصولا اين گياه را به دو نوع تقسيم مي كنند و كليه انواع اين گياه را در اين دو دسته قرار مي دهند .

۱ – تربچه نقلي يا تربچه چهار فصل : اين قسم تربچه خيلي زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان كوتاهي بدست مي آيد .

تربچه به شكل و رنگ هاي : گرد قرمز ، گرد ارغواني / گرد سفيد ، گرد بنفش ، گرد قرمز نوك سفيد ، تربچه نيمه بلند قرمز ، نيمه بلند قرمز نوك سفيد ، نيمه بلند ارغواني ، نيمه بلند سفيد ، تربچه بلند قرمز ، تربچه بلند سفيد و بلند بنفش وجود دارد .

۲ – ترب يا تربچه درشت : براي بدست آوردن محصول ترب ، مدت زمان بيشتري لازم است .

بوته هاي ترب ، بزرگتر از تربچه مي باشد .

لذا بايستي فاصله بوته ها از يكديگر بيشتر باشد تا فضاي لازم براي رشد گياه وجود داشته باشد .

ترب ، به دو رنگ ، سفيد و سياه وجود دارد كه به نامهاي : ترب سفيد و ترب سياه ناميده مي شوند .

آب و هوا و خاك : تربچه در هر آب و هوا و خاكي مي رويد ، لكن در هواي گرم زود خَشَبي ( خشك و چوبي ) و پوك شده از مرغوبيت آن كاسته ميشود . از نظر خاك ، زمان كشت را بايد در نظر داشت ، باين معني كه براي كشت بهاره ، زمين شني و سست بهتر از زمين رسي و شني سخت مي باشد .

بعكس براي كشت انواع تابستانه در زمين هاي رسي و شني و نمدار بهترين محصول بدست مي آيد .

روش كاشت و ازدياد تربچه و ترب : تكثير تربچه ، وسيله بذر مي باشد.

بذر تربچه ، قرمز رنگ ، كروي شكل و نسبتا ريز است .

قوه ناميه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است .

به اين معني كه بذر تهيه شده از تربچه براي كاشت بعدي حد اكثر تا ۵ سال قابل استفاده مي باشد . ولي بهترين محصول از بذرهاي جوان كه حد اكثر ۳ ساله باشند بدست مي آيد .

بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از كاشت سبز مي شود .

بذر مورد نياز براي ۱۰۰ متر مربع زمين از انواع تربچه نقلي يا ريز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و براي انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم مي باشد .

معمولا تربچه نقلي را به صورت نوبر مي كارند . به اين منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زير نايلون ، يا شاسي ، يا گلخانه كاشته ، در زمستان برداشت مي نمايند .

تربچه را در هواي آزاد و فضاي باز مي توان بجز در طول زمستان در همه فصول كاشت .

كشت تربچه ، به دو طريق خطي ( رديف كاري ) ، دستپاش ( كرتي ) انجام مي شود .

زمان كاشت تربچه ، در فضاي باز بنا به سردي هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصيه مي شود و مي توان پياپي آن را كاشت و برداشت نمود .

ميزان مصرف بذر در زمان كاشت بستگي مستقيم به دقت و توجه فردي دارد كه بذر را مي كارد .

اگر به صورت فشرده كاشته شود ، مقدار بذر مورد نياز بيشتر و اگر تُنُك و كم پُشت كاشته شود ، ميزان بذر مورد مصرف كم خواهد بود .

( تذكر : آنچه در مورد نحوه كشت و مراقبت تربچه بيان شد شامل ترب، نيز مي شود . فقط فاصله بين بوته هاي ترب ، بيشتر از تربچه خواهد بود همچنين مقدار بذر مصرفي ترب ، كمتر از تربچه ، بوده و مدت زمان سبز شدن ترب طولاني تر از تربچه خواهد بود .)

روش خطي ( رديفكاري ) : در روش خطي ، بهتر است به ترتيبي بذرها را در شيارها قرار داد كه فاصله بذرها از يكديگر ۱ تا ۲ سانتيمتر ، فاصله شيارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتيمتر باشند . سپس خاك اطراف شيارها را بروي بذرها بخوابانند .

روش كرتي ( دستپاش ) : در روش كرتي ، بايستي دقت شود بذرها بطور يكنواخت در زمين پخش شوند .به اين منظور مي توان مقدار بذر مورد نياز براي كاشت را با ۲ تا۳ برابر خاك نرم و يا ماسه مخلوط نموده ، توامآ در زمين پاشيد سپس با ماله چوبي يا شن كش روي آنها را پوشانيد تا بذرها زير خاك رفته و در معرض تابش مستقيم آفتاب و هواي آزاد قرار نگيرند همچنين در دسترس پرندگان نباشند .

كود دادن : تربچه از لحاظ احتياج به مواد غذايي و كود خيلي قانع است به نحوي كه در زميني با حد اقل مواد غذايي مي توان دو نوبت متوالي در سال تربچه را كاشت . لكن براي برداشت محصول خوب و مرغوب تقويت زمين ضرورت دارد .

تذكر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاريخ كاشت بذر ، قابل برداشت خواهد بود ، توصيه مي شود كه بذر آن را با ساير سبزيها بكارند تا زمين بخاطر كشت تربچه معطل نماند .

به اين منظور مي توان تربچه را با سبزيهايي مانند : هويج درر يك زمان و يك محل كاشت زيرا در حالي كه تربچه برداشت مي شود ، هويج شروع به رشد ميكند و از زمين حد اكثر استفاده خواهد شد .

بذر گيري : براي آن كه شخصا بتوان بذر خوب تهيه نمود و بذر مورد نياز سال بعد را تامين كرد . از آخرين محصول پاييزه تربچه هاي سالمتر و خوش فرم تر را جدا كرده ، جمع آوري مي نمايند و در زير خاك خشك كنار هم به صورت رديف مي خوابانند . در طول زمستان آنها را به همين شكل نگهداري نموده در اسفند تا فروردين ماه بتدريج آنها را از زير خاك خشك خارج كرده ، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتيمتر از يكديگر مي كارند . پس از مدتي شاخه گل آنها از خاك خارج شده گل مي دهد . در تيرماه و مرداد ماه بذرآنها مي رسد . پس از رسيدن بذرها ، شاخه هاي حامل بذرها را كه در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداري مي كند ) قرار دارد قطع نموده و دسته مي كنند و در محل خشكي كه هواگير باشد خشك مي كنند . پس از آنكه غلاف ها خشك شدند آنها را با ملايمت و به آهستگي به زمين مي زنند ( مي كوبند ) تا بذرها از داخل غلاف ها خارج شوند .آنگاه بذرها را از خاشاك جدا ساخته و در قوطي ، جعبه و يا پاكت در محل مناسبي نگهداري مي كنند

در مورد تربچه هاي زمستانه بايستي از بذر تربچه هاي پائيزه بذر تهيه نمود.(مهندس منوچهر كارگر+پرورش و توليد گل هاي اپارتماني وفضاي باز)

كاشت گياه در خانه

۱,۰۵۵ بازديد

بسيارند كساني كه در فضاي آپارتمان يا درون منزل خود گياهان موسوم به آپارتماني را نگهداري مي كنند اما پس از گذشت چند زماني متوجه مي شوند گل يا گياه شان رو به پژمردگي و خشكي نهاده است.

بسيارند كساني كه در فضاي آپارتمان يا درون منزل خود گياهان موسوم به آپارتماني را نگهداري مي كنند اما پس از گذشت چند زماني متوجه مي شوند گل يا گياه شان رو به پژمردگي و خشكي نهاده است. اكثر گياهان آپارتماني در اثر ناآگاهي از شرايط نگهداري همچون مقدار آب لازم از بين مي روند. در اين نوشتار برخي از اصول نگهداري گياهان آپارتماني توضيح داده شده.

 

 

 

هواي مورد نياز

 

تعويض هواي درون اتاق با بازگذاشتن پنجره ها و ورود هواي تازه سبب مي شود كه اكسيژن كافي و مورد نياز به گياه رسيده ساقۀ گياهان قوي تر شده در مقابل بيماري ها مقاومت بيشتري يابند اما بايد گياه را از وزش مستقيم باد كه به سرعت و مستقيماً به گياه مي وزد، نظير باد كولر و كوران حفظ كنيد. تغيير درجۀ حرارت ناگهاني محيط زيست گياه نيز، باعث ريزش برگ هاي تحتاني آن مي گردد.

 

نور

 

نور مورد نياز گياهان آپارتماني نور غير مستقيم است. گياهان به طور معمول در تاريكي رشد نمي كنند. همچنين ديوارهاي رنگ روشن (سفيد) سبب رويش بهتر گياهان مي شوند.

 

برگ ها و ساقه هاي گياهان مستقر در پشت پنجره اغلب به طرف نور كشيده شده و خم مي شوند. جهت جلوگيري از اين نقيصه و حفظ توازن رويش بايستي گهگاهي آن را به يك طرف بچرخانيد. مواظب باشيد كه گياهان گلدار را هنگامي كه گل ها روييده اند حركت ندهيد.

علاوه بر اين، از نور فلورسنت هم مي توان به عنوان منبع كمكي نور به جاي نور طبيعب جهت رشد گياهان استفاده نمود. از لامپ هايي كه از خود حرارت مي دهند نظير لامپ هاي مدادي براي گياهان گلدار و از مهتابي ها يا لامپ هاي گازي براي گياهان بدون گل و با برگ زينتي استفاده مي گردد.

 

بهترين وضعيت براي استفاده از نور مصنوعي در جايي كه نور طبيعي كافي نباشد، استفاده از چند لامپ مهتابيِ آفتابي و سفيد است. گياهان مورد نظر بايد به فاصله حدود ۲۴ سانتي متر در زير مهتابي ها قرار بگيرند، به شرطي كه لامپ ها حداقل حدود ۱۴ ساعت در روز روشن باشند. براي آسان تر شدن كار مي توان از كليدهاي تايمر دار استفاده كرد. البته اين تجويز براي مكان هايي است كه نور غيرمستقيم به ميزان بسيار كم به آنجا مي رسد و فاقد نور كافي مي باشد.

از طرفي چنانچه مشاهده نموديد كه گياه در ساعات گرم روز بين ساعات ده تا شانزده حالت پژمردگي پيدا كرده و برگ ها ابتدا به زردي و سپس به رنگ قهوه اي تغيير رنگ پيدا كرده مطمئن باشيد كه از نور زياد رنج مي برد. آن را از پنجره دور تر قرار دهيد يا در اواسط روز پرده ها را بكشيد.

اصولاً نور مستقيم آفتاب براي گياهان آپارتماني، مخصوصاً برگ هاي تازه جوانه زده مضر است و نبايستي نور آفتاب مستقيماً از پشت شيشۀ پنجره به آن ها بتايد. بهتر است نور از پرده كركرۀ نيمه باز و يا پردۀ توري عبور نموده و به اصطلاح فيل تر شده باشد.

 

آبياري

 

در مورد آبياري گياهان مسئلۀ مهم تنظيم فواصل آبياري در فصول مختلف است طبق آمار به دست آمده اكثر گياهان آپارتماني در اثر افراط در آبياري و عدم اطلاع مردم از نحوه آبياري آنان از بين مي روند. ميزان آب در هر آبياري بايد طوري باشد كه آب اضافي از گلدان خارج شود تا مطمئن شويم كه آب به تمام قسمت هاي گلدان و ريشه ها رسيده است.

 

در ضمن با اين روش از باز بودن سوراخ زهكش گلدان هم اطمينان حاصل مي كنيم. آب جمع شده در زير گلداني را حتماً بايد خالي كنيد زيرا مانع تنفس ريشه مي شود و در نهايت موجب مرگ آن مي گردد. از دادن آب خيلي سرد و كلردار نيز به آنان خودداري نماييد.

 

زمان آب دادن گياهان:

 

مناسب ترين زمان آبياري در گرم ترين ساعات روز، زماني است كه خاك گلدان رو به خشكي نهاده ولي هنوز كاملاً خشك نشده است.

 

براي تشخيص صحيح اينكه خاك گلدان در حال خشك شدن هست يا خير، اولاً بايد سطح خاك گلدان خشك باشد و در برخي گياهان دو نم باشد. ثانياً هنگامي كه با انگشت به گلدان ضربه مي زنيد بايد صداي پوكي بدهد كه نشانۀ خشكي خاك است و نه صداي خفه كه در اثر خاك مرطوب توليد مي شود.

 

خاك مرطوب نسبتاً چسبنده است و خاك دو نم چسبندگي كمتري دارد. خاك ۸۵ درصد گياهان آپارتماني بايستي هميشه مرطوب باشد. خاك مرطوب خاكي است كه اگر آن را مشت كنيد و فشار دهيد، فرم گرفته و با يك تلنگر ذرات آن از هم جدا مي شود.

 

عوامل مؤثر در آبياري گياه:

 

چنانچه درجۀ حرارت محيط و شدت نور به هر دليلي در آپارتمان بيشتر شود نياز گياه به آب طبيعتاً بيشتر مي شود. گياهاني كه در گلدان هاي كوچك هستند يا براي مدتي خاك و يا گلدانشان تعويض نشده، نسبت به گياهاني كه در گلدان هاي بزرگ بوده يا خاك آن ها و گلدانشان تازه عوض شده، نياز بيشتري به آب دارند.

 

در فصل تابستان تبخير آب داخل خاك گلدان بيشتر است. پس بايد اندكه به ميزان آبياري آن افزوده شود و فواصل آبياري نيز در تعداد زيادي از اين گياهان (نه همه) زياد تر باشد.

 

به طور كلي گياهان گوشتي و كاكتوس ها به فواصل آبياري بيشتري نياز دارند تا گونه هاي داراي برگ هاي نازك نظير حسن يوسف و پيله آ. خلاصه اينكه هرچه گياهان داراي برگ هاي پهن تر و بزرگ تر بوده و رشد سريع تر داشته باشند دفعات بيشتري به آب نياز دارند.

 

مطالب زير را خوب به خاطر بسپاريد و براي جلوگيري از تلف شدن گياهانتان نكات يادآوري شده را دقيقاً به كار بنديد.

 

۱ در هنگام آبياري از آبي كه سرد نبوده و دماي آن با درجۀ حرارت محيط زيست آن يكسان و كلر آن نيز خارج شده باشد استفاده نماييد.

 

۲ توجه داشته باشيد جمع شدن آب در زير گلداني مضر است و آب اضافي بلافاصله بايستي تخليه شود و هر چند ماه يك بار نيز اطمينان حاصل نماييد كه آب از سوراخ تحتاني آن به آرامي خارج گردد.

 

۳ خيس نگه داشتن مداوم خاك گلدان، هواي موجود در خاك را به بيرون مي راند و سبب مي شود ريشه هاي آن در اثر عدم تنفس پوسيده و درنتيجه گياه تلف گردد.

 

۴ درجۀ حرارت محيط زيست گياهان، جنس گلدان، فصل و نوع خاك آن تأثير مهمي در تنظيم آبياري دارد.

 

۵ يكي از علائم اوليۀ افراط در آبياري، زرد شدن برگ هاي تحتاني نظير ديفن باخيا و در برخي از گياهان مانند ليندا لَخت و شُل شدن برگ هاي فوقاني آن است. توجه داشته باشيد افراط در آبياري علت مرگ بيشتر گياهان آپارتماني است.

 

درجه حرارت و رطوبت هوا

 

يكي ديگر از عواملي كه در سلامتي و طراوت گياهان نقش عمده اي دارد ميزان رطوبت و حرارت موجود در اطراف آن هاست. كمبود رطوبت محيط زيست گياه، آب كلردار و كمبود پتاسيم موجب سوختگي نوك و حاشيۀ برگ ها و ايجاد لكه هاي قهوه اي رنگ در نقاط مختلف برگ ها مي شود.

 

توجه داشته باشيد اگر مي خواهيد گياهانتان از طراوت و شادابي خاصي برخوردار باشند، درجۀ حرارت محيط زيست آنان نبايد از حدود ۲۰ تا ۲۲ درجۀ سانتي گراد كمتر باشد برخي از آنان تا ۱۰ ۱۲ درجه بالا تر از صفر حتي كمتر از آن را تحمل مي نمايند ولي افسرده و كسل مي شوند.

 

روش بالا بردن رطوبت هواي اطراف گياه

 

۱ زير گلداني گياهان را قدري بزرگ تر از قطر دايرۀ دهانۀ گلدان و گود تر از زيرگلداني هاي معمولي، چيزي شبيه به تشت، كه حدود ده سانتي م تر عمق و عرض آن از چ تر گياه بزرگ تر باشد انتخاب كنيد و كف آن را مملو از شن درشت يا پوكۀ صنعتي يا سفال خرد شده نموده و روي شن ها به آن اندازه آب بريزيد كه آب با ته گلدان تماس نداشته باشد كه باعث پوسيدگي ريشه ها نشود. حال گلدان را روي شن ها قرار دهيد. تبخير مداوم آب درون شن ها باعث بالا رفتن ميزان رطوبت در اطراف گياه مي گردد و چنانچه با رطوبت سنج آزمايش نماييد، هواي اطراف گلدان سه تا پنج مرتبه مرطوب تر از قسمت هاي ديگر اتاق است.

 

۲ روش ديگر آن است كه با دستگاه آب فشان (اسپري) آب ولرم را به صورت هاله در گرم ترين ساعات روزهاي تابستان به روي گياه بپاشيد. همچنين مي توانيد در فصل زمستان با قراردادن ظرف آب و يا كتري روي بخاري و يا قرار دادن حوله هاي مرطوب آغشته به اسانس اُكاليپتوس روي پره هاي رادياتور شوفاژ و يا استفاده از دستگاه بُخور تا حدود زيادي رطوبت محيط آنان را بالا ببريد. توجه داشته باشيد قطرات آب اسپري شده بيش از حد روي برگ ها (حباب مانند) نمانند و همچنين افراط در اسپري باعث جمع شدن آب در محل اتصال دمبرگ به ساقه در گياهاني نظير يوكا، ديفن باخيا و ليندا مي شود كه براي آنان مضر است و به تدريج باعث ايجاد لكه هاي قهوه اي در سطح برگ گياه و پوسيدگي دمبرگ مي گردد. براي دفع آب هاي اضافي روي برگ ها، گياه را به صورت آرام تكان دهيد تا آب هاي اضافي آن فرو ريزد.

 

۳ آخرين روش اين است كه گلدان ها را دور هم جمع كنيد. چون برگ ها به طور دائم از خود بخار آب پس مي دهند اين رطوبت در محدوده گلدان ها جمع و متراكم شده و رطوبت محيط را بالا مي برد.

 

كود

 

چه وقت كود بدهيم؟ معمولاً دادن كود شيميايي جامع (كمپلكس) به مدت چهارماه بعد از خريد گياه ضروري مي باشد. البته اگر گياه در گلخانه نباشد، زمان كود دادن دوران رويش و يا گل دادن گياه است، كه اين دوران براي گياهان بدون گل (برگ هاي زينتي) و گلدار از ماه فروردين تا آبان بوده و براي گونه هاي گل دهندۀ زمستاني فصل زمستان مي باشد. در دوران استراحت (خواب بودن) گياه، كه رشد در آن صورت نمي گيرد و گياه گل و برگ نمي روياند، به آن كود ندهيد چرا كه سبب فشار به گياه شده و آن را ضعيف مي كند و باعث رويش نابهنگام برگ ها و ريشه ها مي شود. براي كوددهي بايد از كودهاي محلول كه تمام عناصر مورد نياز گياه شامل سه عنصر اصلي ازت، فسفر و پتاس و دوازده عنصر فرعي نظير روي، آهن، موليبدن، مس، بُر و... مي باشند استفاده كرد. اين كود ها، هرماه يك بار يا از طريق خاك يا روي برگ ها اسپري مي شود. (طبق دستور روي جعبه كود) كمتر از مقدار توصيه شده در روي جعبۀ كود اشكالي ندارد ولي بيشتر از مقدار توصيه شده باعث مرگ گياه مي گردد.

 

خاك گلدان

 

بهترين تركيب براي خاك گلدان گياهان آپارتماني به طور اعم، شامل يك قسمت ماسه و دو قسمت خاك برگ يا پيت موس مي باشد. ولي براي قلمه زدن يا تكثير از تركيب دو قسمت ماسه و يك قسمت خاك برگ يا پي موس استفاده مي گردد.

 

هنگامي كه از خاك برگ براي تعويض خاك گلدان استفاده مي نماييد نكتۀ مهم اين است كه نبايد خاك را بسيار فشار داد. فشردگي زياد خاك برگ سبب مي شود كه خاك برگ ها به هم بچسبند و از ورود هوا و تنفس ريشه، كه براي رشد گياه بسيار مهم و ضروري است، جلوگيري نمايد.

 

در صورت امكان براي قلمه زني مي توان به جاي ماسه از تركيبات معدني پرلايت و دانۀ ريز ليكا (پوكۀ صنعتي ريز) هم استفاده نمود.

 

تعويض گلدان

 

تعويض گلدان به سه دليل انجام مي شود: خالي شدن خاك گلدان از مواد غذايي و رشد زياد ريشه ها. به همين خاطر نشانۀ تعويض گلدان، ظهور علائم كمبود مواد غذايي است و يا خروج ريشه ها از سوراخ زهكش ته گلدان و يا متورم شدن ريشه آنان در سطح خاك گلدان و يا به صورت مارپيچ در ته خاك گلدان جمع شده باشد.

 

توجه: در مورد گياهان كند رشد و گياهاني كه گلدان بزرگ دارند مي توان به جاي تعويض گلدان، چند سانتي متر از خاك سطحي گلدان را با خاك جديد تعويض نمود. بهترين زمان تعويض گلدان در صورت نياز نيمۀ دوم اسفند بعد از گرم شدن هوا در محيطي سربسته مي باشد. گلدان جديد بايستي فقط يك سايز از گلدان قبلي بزرگ تر باشد. زيرا اكثر گياهان آپارتماني در گلداني كه به نظر شما كوچك مي آيند بهتر رشد مي كنند.

 

تميز كردن و براق نمودن برگ ها

 

گرد و غبار به طرق مختلفي دشمن برگ ها و گياهان مي باشند. گرد و غبار، زيبايي و درخشندگي برگ ها را از بين مي برد و نيز روزنه ها و منافذ گياه را مي پوشاند. بنابراين گياه نمي تواند به طور كامل تنفس كند. گرد و غبار لايه اي روي برگ تشكيل مي دهد كه جلوي جذب مؤثر نور آفتاب را مي گيرد. گرد و غبار مخصوصاً در مناطق صنعتي و در شهرهاي بزرگ، حاوي مواد صنعتي و شيميايي بوده و براي گياه زيان آور مي باشد.

 

بنابراين برگ ها بايد به طور مرتب به طريقي كه ذكر مي شود تميز شوند. اين عمل با اسپري كردن آب يا پاك كردن برگ ها توسط يك اسفنج تميز انجام مي شود.

 

هرگز برگ هاي جوان و تازه روييده را تميز نكنيد چرا كه بسيار لطيف بوده و خيلي سريع زخمي مي شوند. در مواقعي كه برگ ها بسيار كثيف هستند مي بايد كه اول با دستمالي نرم خاك ها را گرفته سپس برگ ها شست وشو شوند. اگر اين كار قبل از شست وشوي برگ ها انجام نپذيرد ممكن است كه شستن برگ ها ايجاد لايه اي از گِل چسبنده روي برگ نمايند كه به مراتب بد تر از حالت اول برگ ها گرديده و باعث مسدود شدن منافذ برگ ها و در نتيجه مرگ گياه مي گردد.

 

در مورد كاكتوس ها و گياهاني كه برگ هايشان به آب حساس است (مثل بنفشه آفريقايي و سرخس) از اسپري آب روي برگ ها خودداري كرده و با بُرس يا قلم موي نرم مرطوب، خاك آن ها را بزداييد.

۶ نكته طلايي درباره نگهداري از بامبو

۹۳۶ بازديد

 

وقتي نفس مي كشيد، بدن تان اكسيژن دريافت كرده و البته دي اكسيدكربن آزاد مي كند. حالا موضوع اين است در اين پروسه فتوسنتزي ،گياهان دي اكسيدكربن را جذب و البته اكسيژن را آزاد مي كنند.

وقتي نفس مي كشيد، بدن تان اكسيژن دريافت كرده و البته دي اكسيدكربن آزاد مي كند. حالا موضوع اين است در اين پروسه فتوسنتزي ،گياهان دي اكسيدكربن را جذب و البته اكسيژن را آزاد مي كنند. چنين تقابل معكوسي است كه از انسان و گياهان دوستاني طبيعي مي سازد. حالا درك موضوع بسيار ساده است. با اضافه كردن گل و گياه به فضاي داخلي خانه مقدار اكسيژني را كه تنفس مي كنيد بيشتر خواهيد كرد. خوشبختانه نگهداري از گل و گياه در فضاي داخلي خانه ها اين روزها بيش از گذشته باب شده كه گياه بامبو در ميان اين گياهان ازجمله محبوب ترين هاست. مراقبت از اين نوع گياه ويژگي هاي خاص خود را دارد كه شايد از برخي آنها مطلع باشيد اما امكان دارد درباره بعضي ديگر اطلاعي نداشته باشيد. در اين مطلب براي اينكه از بامبوي محبوب تان به نحو احسن مراقبت كنيد شما را راهنمايي مي كنيم.

 

۱. وقتي بامبو به خانه تان مي آيد

 

بامبو مي تواند براي كساني كه تا به حال اقدام به نگهداري از گل و گياه نكرده اند اولين و ساده ترين پيشنهاد باشد. دليلش هم واضح است. نگهداري از اين گياه بسيار بي دردسر خواهد بود. وقتي بامبو را به خانه مي آوريد اگر همه شرايط را براي نگهداري صحيح آن درنظر بگيريد مطمئن باشيد اين گياه مهمان چندين ساله خانه تان خواهد بود و حتي طول آن به حدود يك متر هم خواهد رسيد. اولين نكته براي نگهداري بامبو آبي است كه بناست گياه شما در آن قرار بگيرد. هرگز فراموش نكنيد كه اين آب بايد بدون كلر باشد. پس از قبل آب را داخل ظرفي ريخته و كناري بگذاريد تا كلر آن از بين برود و بعد گياه بامبو را داخل آن بگذاريد. براي نگهداري از بامبو گلداني شيشه اي تهيه كنيد طوري كه بتوانيد ريشه هاي گياه را به وضوح ببينيد. اينها اولين اقدامات بعد از خريد اين گياه و ورود آن به فضاي خانه تان هستند.

 

 

۲. نور مستقيم ممنوع

 

هرگز گياه بامبو را در معرض نور مستقيم خورشيد قرار ندهيد. در صورت چنين اتفاقي احتمال آسيب ديدگي گياه شما به خصوص بر اثر نور گرم خورشيد در روزهاي تابستان بسيار زياد است. البته اين بدان معنا نيست كه گياه شما بايد در فضاي تاريكي قرار بگيرد چراكه چنين وضعيتي هم براي آن زيان آور است. نكته اينجاست كه گياه بامبو بايد در معرض نور غيرمستقيم قرار داشته باشد، يعني نوري كه از پشت پنجره و پرده تابيده و شدت و ضرر آن به اين طريق فيلتر شده باشد، بنابراين نور مناسب براي گياه بامبو ، نور غيرمستقيم است.

 

۳. مناسب ترين دما كدام است؟

 

دماي هوايي كه قرار است گياه بامبوي شما در آن نگهداري شود، بايد چيزي بين ۱۷ تا ۲۳ درجه سانتي گراد باشد؛ دمايي كه نه خيلي سرد است و نه خيلي گرم. اگرچه بامبو ها اصولا گياهاني سازگار با دماي پيرامون خود هستند و اين قابليت را دارند كه در صورت بالا و پايين شدن دماي هوا وضعيت خود را با شرايط جديد تطبيق دهند اما اگر واقعا مي خواهيد بامبوي شما آن طور كه بايد و شايد رشد كند و به ارتفاع يك متري برسد بد نيست در اتاقي كه بامبو را در آن نگهداري مي كنيد يك دماسنج داشته باشيد تا بتوانيد دماي هواي اتاق را بين ميزاني كه ذكر شد، حفظ كنيد. دراين صورت است كه مي توانيد توقع داشته باشيد گياه شما درست و حسابي رشد كند.

 

۴. ماه به ماه آب را عوض كنيد

 

همان طور كه پيش تر عنوان شد آبي كه قرار است بامبو داخل آن قرار بگيرد بايد فاقد كلر باشد، بنابراين هر بار كه از ميزان آب بامبو كاسته مي شود يك ليوان آب كه كلر آن ته نشين شده و دماي آن با محيط هماهنگ شده را به ظرف بامبو اضافه كنيد. اين همان كاري است كه براي نگهداري بامبو در داخل آب ضروري خواهد بود. نكته مهم تعويض دست كم ماهي يك بار آبي است كه گياه بامبوي شما در آن قرار گرفته است. اگر اين آب تعويض نشود احتمال اينكه آب زرد و كثيف شود و نماي ظاهري آن را خراب كند بسيار زياد است. مشكل ديگري كه در صورت تعويض نشدن به موقع آب بامبو پيش مي آيد بوي بدي است كه آب بر اثر مرور زمان به خود مي گيرد.

 

۵. چه بامبويي بخريد، چه بامبويي نخريد...

 

اگر قصد داريد براي اولين بار گياه بامبو را خريداري كنيد بايد نكات كليدي را بدانيد تا بتوانيد گياه سالمي را انتخاب كرده و به خانه تان بياوريد. اول از همه اينكه به ساقه گياه بامبو دقت كنيد. اگر انتهاي آن قهوه اي رنگ شده بود، بدانيد كه گياه سالم نيست و از خريد آن صرف نظر كنيد. دوم اينكه بايد گياه بامبو را بو كنيد. تشخيص بوي بد كار بسيار ساده اي است بنابراين اگر بوي بدي از بامبو به مشام شما رسيد هرقدر هم كه ظاهرش سالم باشد از خريد آن انصراف بدهيد و دنبال بامبويي باشيد كه بوي بد ندهد. از خريد بامبوي بدون ريشه خودداري كنيد و حتما گياهي را انتخاب كنيد كه ريشه آن كاملا مشخص باشد. يكي از مهم ترين نكات در خريد بامبوي سالم رنگ ساقه آن است. ساقه گياه بامبو بايد سبز باشد و اگر اين سبزي به سفيدي بزند يعني گياهي كه پيش روي شماست سالم نيست و بايد بامبويي را انتخاب كنيد كه سبزي ساقه اش گواهي باشد بر سلامت آن.

 

۶. چگونه قلمه بزنيم؟

 

اگر به تكثير اين گياه محبوب در فضاي خانه تان علاقه مند هستيد كار سختي پيش روي شما نيست و فقط كافي است به طريق قلمه زني ساقه اي عمل كنيد. به اين ترتيب كه از زير برآمدگي روي ساقه با وسيله تيزي مثل چاقو قلمه را جدا كنيد و بعد آن را داخل آب قرار دهيد تا ريشه بدهد. فصل تابستان بهترين زمان ممكن براي قلمه زدن گياه بامبو است. در ضمن فراموش نكنيد قسمت بريده شده گياه اصلي را با زغال پودر شده مسدود كنيد تا راهي براي خروج شيره آن وجود نداشته باشد. به همين سادگي.

مراقبت از گياهان

۱,۰۹۶ بازديد

پرورش و نگهداري از گل ها و گياهان در منزل يكي از لذت بخش ترين كارهاست البته براي اينكه در مراقبت از گل ها و گياهان موفق باشيم نياز به داشتن اطلاعاتي در مورد نحوه ٔ نگهداري از آن ها داريم

پرورش و نگهداري از گل ها و گياهان در منزل يكي از لذت بخش ترين كارهاست البته براي اينكه در مراقبت از گل ها و گياهان موفق باشيم نياز به داشتن اطلاعاتي در مورد نحوه ٔ نگهداري از آن ها داريم كه در اين بخش به طور خلاصه به آن مي پردازيم:

مراقبت تابستاني از گياهان

حداقل يكبار در سال انتقال گياهان به طبيعت مفيد است. اگر منزل شما حياط دار است گياهان خود را در طول تابستان به حياط منتقل نمائيد. اگر امكان استفاده از حياط را نداريد از بالكن استفاده نمائيد. در فضاي آزاد به اندازه دو برابر داخل اتاق براي گياهان خود فضا در نظر بگيريد.

مي توانيد كاكتوس ها، پاپيتال ها و ديگر گياهان آفتاب دوست را در معرض نور مستقيم خورشيد قرار دهيد اما سرخس ها و ديگر گياهان سايه دوست را در سايه قرار دهيد.

بهتر است گياهان را با گلداني شان داخل خاك باغچه قرار دهيد يعني گلدان ها را تا سطح خاك در زمين فرو بريد. البته دقت كنيد سوراخ زهكش گلدان بسته نشود به اين منظور چند تكه سفال در حفره قرار دهيد.

اگر گياه را بدون گلدان در خاك باغچه فرو بريد دو اشكال به وجود مي آيد:

۱) گياه به طور كامل با خاك جديد تماس مي يابد كه تغييرات محيطي ناگهاني و شديد براي گياه مضر خواهد بود.

۲) ريشه ها رشد كرده و به اطراف پراكند مي شوند و در پايان تابستان چاره اي جزء قطع كردن ريشه ها وجود ندارد.

پس از انتقال گلدان به حياط به فكر نظات و آبياري گياه باشيد. گياهان در فضاي باز زودتر كثيف مي شوند لذا برگ هايشان به اسپري كردن بيشتري نياز دارد. گياهان موجود در باغچه بيشتر در معرض آفات هستند زيرا در فضاي باز راه هاي آلوده شدن بيشتر از اتاق مهيا است.

ضمناً گياهان را زماني آبياري كنيد كه به آب نياز داشته باشند.

آب

آب براي ادامه حيات گياه ضروري است. كمبود آب موجب پژمردگي گياه و زرد شدن برگ ها و ريزش آن ها مي گردد و زيادي آب باعث خفگي ريشه و پوسيدگي آن مي گردد.

دفعات آبياري

احتياجات آبياري گياهان متفاوت است. ميزان آب لازم براي هر گياه بستگي به عوامل مانند نوع گياه، سن گياه، ميزان رشد گياه و درجه حرارت محيط، شدت نور و رطوبت نبس آتمسفر دارد.

گياهان آنويزي در مقايسه با گياهان غير آويزي به دفعات بيشتري آبياري نياز دارند. زيرا درجه حرارت هر چه به طرف سقف برويم بالاتر است. همچنين منابع حرارتي مانند شوفاژ يا بخاري باعث مي شوند كه گياهان آويزي تعرق بيشتري داشته و تبخير آب در خاك گلدان اين گياهان بيشتر صورت بگيرد. به طوري كه اگر دو گلدان سرخس رايكي روي ميز و ديگري را به صورت آويزي در يك آپارتمان قرار دهيم پس از مدتي مشاهده مي شود كه گلدان سرخس آويزي سريع تر از سرخس روميزي خشك مي شود.

از روي رنگ خاك و لمس كردن آن مي توان زمان آبياري را تا حدي مشخص كرد بنابراين براي تعين زمان آبياري به كات ذيل توجه كنيد:

ـ وقتي سطح خاك، تيره و در اثر تماس انگشتان مرطوب احساس شود معلوم مي شود كه در اطراف ريشه ها هنوز آب به انازه كافي وجود دارد و به آبياري نيازي نيست.

ـ وقتي سطح خاك، خشك و رنگ آن روشن است بايد گلدان را آبياري كرد

گياهان در اثر محبت زياد مي ميرند

در بيشتر گياهان پس از هر بار آبيار يبايد مدتي سپري شود تا آبياري بعدي صورت بعدي صورت گيرد زيرا ريشه گياهان علاوه بر آب به هوا (اكسيژن) احتياج دارد و چنانچه خاك گلدان دايماً از آب اشباع شود ريشه ها به زودي در اثر خفگي پوسيده و از بين مي رود.

هر ساله گياهان بسياري در اثر محبت زياد حاصبانشان و آبياري بيش از حد از بين مي روند.

به طور كلي گياهان آپارتماني از نظر احتياجات آبي به سه دسته تقسيم مي شوند:

الف) گياهاني كه به آب زياد احتياج دارند و بنابراين خاك گلدان آنها بايد هميشه مرطوب بوده و هيچ گاه نبايد خاك آن ها خشك شود و به محض خشك شدن سطح خاك بايد آن را دوباره آبياري كرد مانند نخل مرداب، مارانتا و پامچال.

ب) گياهاني كه به آب كمي نياز دارند مثل هاورتيا، سانسويريا، گاستريا، كاكتوس و گياهان گوشتي كه نسبت به خشكي مقاوم هستند و آبياري فقط بايد پس از خشك شدن كامل صورت گيرد.

ج) گياهاين كه به آباري متعادلي نياز دارند و خاك گلدان آن ها بايد نسبتاً مرطوب نگه داشته شود مانند فيلو دندرون، پوتوس، پيروميا، پيله آ، نخل زينتي و شفلرآ.

ميزان آبياري

آبياري بايد به اندازه اي صورت گيرد كه خاك گلدان كاملاً خيس شود. اگرگلدان داراي زهكش (سوراخ ته گلان) باشد آب اضافي از گلدان خارج شده و هيچ گونه اشكالي براي گياه ايجاد نمي كند ولي در مورد گلدان هاي بدون زهكش بايد مقدار آب مورد لزوم گلدان دقيقاً تعيين و آبياري به دقت صورت گيرد تا آب اضافي در ته گلدان جمع نشود و باعث پوسيدگي ريشه گياه نگردد.

از چه آبي براي آبياري استفاده كنيم؟

براي آبياري گياه بايد از آب ولرم استفاده نمود براي اين منظور آب پاش را پر از آب نموده و مدتي كنار بگذاريد تا دماي آب با دماي اطاق برابر گردد. در اين حالت كلر آب نيز ته نشين شده و از صدمه زدن به گياه جلوگيري مي شود، ضمناً فلورايد موجود در آب لوله كشي باعث ايجاد لكه هاي قهوه اي روي برگ ها و يا سوختگي نوك برگ ها مي گردد بنابراين در صورت امكان از آب باران، چاه، برف و يا چشمه استفاده نمائيد.

رطوبت

در آپارتمان ها معمولاً ميزان رطوبت پائين است و اين امر باعث مي شود كه تعرق در گياهان آپارتماني بيش از حد معمول صورت گيرد در نتيجه گياه پژمرده شده حالت شادابي و طراوت خود را از دست مي دهد. براي جلوگيري از بروز اين مشكل بايد هرچند وقت يك بار با اسپري بر روي گياهان آب پاشيد. ولي دقت كنيد كه گل ها خيس نشوند. ضمناً آب فشاني بر روي گياه بايد صبح و بعداظهر انجام گيرد چون در موقع عصر يا شب آب تبخير نمي شود و بر روي گياه باقي مانده به آن ضرر مي رساند.